Скабярэц
| Скабярэц | |
| трансьліт. Skabiarec | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Вялейскі |
| Сельсавет: | Хаценчыцкі |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1771 |
| Паштовы індэкс: | 222456 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°20′59″ пн. ш. 27°19′27″ у. д. / 54.34972° пн. ш. 27.32417° у. д.Каардынаты: 54°20′59″ пн. ш. 27°19′27″ у. д. / 54.34972° пн. ш. 27.32417° у. д. |
Скабярэц на мапе Беларусі ±   Скабярэц | |
Скабярэ́ц[1] (таксама сустракаецца — Скабе́рац (за Скабе́рцам)[1]) — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Хаценчыцкага сельсавету.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У міжваенны час маёнтак знаходзілася ў складзе гміны Хаценчыцы, Вілейскaга паветa, Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 78.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Skobierzec, folwark, powiat wilejski, gmina Chocieńczyce // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom X: Rukszenice — Sochaczew. — Warszawa, 1889. — S. 682