Перайсьці да зьместу

Новая Гута (Вялейскі раён)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Новая Гута
трансьліт. Novaja Huta
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Вялейскі
Сельсавет: Хаценчыцкі
Насельніцтва:
  • 24 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1771
Паштовы індэкс: 222456
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°23′7.01″ пн. ш. 27°23′46.00″ у. д. / 54.3852806° пн. ш. 27.3961111° у. д. / 54.3852806; 27.3961111Каардынаты: 54°23′7.01″ пн. ш. 27°23′46.00″ у. д. / 54.3852806° пн. ш. 27.3961111° у. д. / 54.3852806; 27.3961111
Новая Гута на мапе Беларусі ±
Новая Гута
Новая Гута
Новая Гута
Новая Гута
Новая Гута
Новая Гута

Но́вая Гу́та[1]вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Хаценчыцкага сельсавету.

У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе Польскай Рэспублікі, Віленскага ваяводства, Вілейскaга паветa, гміны Ілья[2][3][4][5].

У 1940—1957 гадах цэнтар Навагуцкага сельсавету[6].

  • 1931 год — 212 чалавекi[7]
  • 1921 год — 2421 чалавекi[8]
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
  6. ^ Рашэнне выканкома Маладзечанскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 6 верасня 1957 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1957, № 9.
  7. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58.
  8. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 83.