Пасекі 2
| Пасекі 2 | |
| трансьліт. Pasieki 2 | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Вялейскі |
| Сельсавет: | Хаценчыцкі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1771 |
| Паштовы індэкс: | 222461 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°19′33″ пн. ш. 27°20′10″ у. д. / 54.32583° пн. ш. 27.33611° у. д.Каардынаты: 54°19′33″ пн. ш. 27°20′10″ у. д. / 54.32583° пн. ш. 27.33611° у. д. |
Пасекі 2 на мапе Беларусі ±   Пасекі 2 | |
Пасе́кі 2[1] (таксама сустракаецца — Другі́я Па́секі[1]) — хутар ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Хаценчыцкага сельсавету.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У міжваенны час вёска знаходзілася засценак ў складзе гміны Хаценчыцы, Вілейскaга паветa, Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 57.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 78.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Pasieka, zaścianek, powiat dzisieński, gmina Chocieńczyce // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VII: Netrebka — Perepiat. — Warszawa, 1886. — S. 883