Плябань
| Плябань | |
| трансьліт. Pliabań | |
| |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Маладэчанскі |
| Сельсавет: | Красьненскі |
| Насельніцтва: | 77 чал. (2012)[1] |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1773 |
| Паштовы індэкс: | 222320 |
| СААТА: | 6238817101 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°13′34″ пн. ш. 27°5′48″ у. д. / 54.22611° пн. ш. 27.09667° у. д.Каардынаты: 54°13′34″ пн. ш. 27°5′48″ у. д. / 54.22611° пн. ш. 27.09667° у. д. |
Плябань на мапе Беларусі ±   Плябань | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Пляба́нь[2] — вёска ў Маладэчанскім раёне Менскай вобласьці, на шашы P28. Плябань уваходзіць у склад Красьненскага сельсавету. Вёска месьціцца на беразе ракі Вуша.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]З 1793 года пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай Кастыкі, як і ўся Вілейшчына, уваходзіла ў склад Расійскай імперыі, быў утвораны Вілейскі павет у складзе спачатку Мінскай губерні, а з 1843 года - Віленскай губерні. Уваходзіла ў склад Вілейскага павета Расійскай імперыі. У міжваенны час засценак знаходзілася ў складзе Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі, у гміне гміны Краснае [3][4][5][6].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 2012 год — 77 чалавек[1]
- 2010 год — 46 чалавек
- 1999 год — 74 чалавекі
- 1931 год — 243 чалавекі[7]
- 1921 год — 215 чалавек[8]
- 1866 год — 102 чалавекі[9]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Плябань // Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 8. Кн. 3. — Менск, 2012.
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 284
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 28.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 84.
- ^ http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_VIII/
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Plebanja, wieś, powiat wilejski // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście. — Warszawa, 1887. — S. 243