Мікалай Кішка
Мікалай Кішка (к. 1590[1] — 31 траўня 1644) — прадстаўнік магнацкага роду гербу «Дуброва». Падскарбі вялікі літоўскі.
Сын Станіслава Станіслававіча Кішкі і Альжбеты з Сапегаў, дачкі Паўла і Анны з Хадкевічаў. Жанкі: 1. Гэлена зь Лесьнавальскіх, дачка Яна і Эвы з Падлескіх, 2. Барбара з князяў Радзівілаў, дачка Вайцеха і Анны з Кэтлераў [1].
Ваявода дорпацкі з 1617 году, ваявода мсьціслаўскі з 1627 году, кашталян троцкі з 1636 году, падскарбі вялікі літоўскі з 1640 году, стараста магілёўскі ў 1644 годзе[1].
Перабудаваў у 1631 годзе ў Іўі Петрапаўлаўскі касьцёл і пры ім кляштар ордэна бэрнардынцаў. Ён ахвяраваў на карысьць кляштара 15 тысячаў польскіх злотых, а потым штогод на яго ўтрыманьне — па 200 злотых.
У 1603 годзе ад імя бацькі Станіслава Кішкі аддаў маёнтак Кажан-Гарадок (маёнтак ахопліваў мястэчка Кажан-Гарадок з праваслаўнай царквой, вёскі Бродніца, Бастынь, Вічын, Воля, Велута, Дварэц, Дрэпская Даліна, Кормуж, Ракітна, Цна і Язьвінкі) у заклад за 11 тыс. коп грошаў Ежы Самсону Падбярэскаму, а ў 1613 годзе ня выкупляючы з закладу, навечна прадаў таму ж Падбярэскаму за агульную суму ў 30 тыс. коп. грошай.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б в Marek J. Minakowski, Ci wielcy Polacy to nasza rodzina, wyd. 3, Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne, Kraków 2008, ISBN 83-918058-5-9
