Перайсьці да зьместу

Вальціны

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Вальціны
лац. Valciny
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Браслаўскі
Сельсавет: Друеўскі
Насельніцтва: 7 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2153
СААТА: 2208827071
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 55°45′16.0″ пн. ш. 27°25′49.8″ у. д. / 55.754444° пн. ш. 27.4305° у. д. / 55.754444; 27.4305Каардынаты: 55°45′16.0″ пн. ш. 27°25′49.8″ у. д. / 55.754444° пн. ш. 27.4305° у. д. / 55.754444; 27.4305
Вальціны на мапе Беларусі ±
Вальціны
Вальціны
Вальціны
Вальціны
Вальціны
Вальціны
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Ва́льціны[1]вёска ў Беларусі, каля ракі Друйкі. Уваходзяць у склад Друеўскага сельсавету Браслаўскім раёне Віцебскай вобласьці.

Вальдзін або Вальціна (Waldin, Waltino) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) паходзіць ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[3].

У міжваенны час вёска ўваходзіла ў склад гміны Друя Дзісенскага павету (з 1926 году Браслаўскага павету) Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[4].

Да 8 красавіка 2004 году вёска ўваходзіла ў склад Друеўскага пасялковага савету.

  • 1921 год — 71 чалавек[5]
  • 1931 год — 65 чалавек[4]
  • 1999 год — 8 чалавек
  • 2010 год — 7 чалавек
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf)
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1500.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  4. ^ а б Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1. — Warszawa, 1938. S. 5.
  5. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. VII, cz. II: Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka. — Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923. S. 45.