Ізьбішча (Лагойскі раён)
| Ізьбішча | |
| трансьліт. Iźbišča | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Лагойскі |
| Сельсавет: | Задор’еўскі |
| Насельніцтва: | 327 чал. (2009) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1774 |
| Паштовы індэкс: | 223144 |
| СААТА: | 6232813068 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°37′29″ пн. ш. 27°40′3″ у. д. / 54.62472° пн. ш. 27.6675° у. д.Каардынаты: 54°37′29″ пн. ш. 27°40′3″ у. д. / 54.62472° пн. ш. 27.6675° у. д. |
Ізьбішча на мапе Беларусі ±   Ізьбішча | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
.jpg)
Ізьбі́шча[1] — вёска ў Лагойскім раёне Менскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Задор’еўскага сельсавету. Знаходзіцца за 57 кілямэтраў на паўночны захад ад г. Лагойск, 97 кмад Менску
Да 30 кастрычніка 2009 году вёска была цэнтрам Ізьбішчанскага сельсавету[2].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1997 год — 459 чалавек, 165 двароў
- 2009 год — 327 чалавек[3]
Славутасьці
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Курганны могільнік за два кілямэтры на паўднёвы захад ад вёскі Ізьбішча ля дарогі на вёску Выгар, быў выяўлены ў 1980 годзе Міхаілам Лашанковым і Міхасём Чарняўскім. Ён налічваў ня менш за 120 насыпаў[4].
- Пры абсьледаваньні берагоў Дзьвінасы ў 1985 г. Міхась Чарняўскі адкрыў селішча, разьмешчанае за 50–70 м ад могільніка, ва ўрочышчы Калыскаўка, на першай надпойменнай тэрасе правага берага ракі Дзьвінаса. Селішча перасякае гравійная дарога, якая вядзе зь вёскі Ізьбішча ў вёску Выгар. Помнік дасьледавалі ў 1987—1989 гг. Казей В. У., а ў 1990–1991 гг. — Георгі Штыхаў, 1997. Знойдзены фрагмэнты раньнекругавых пасудзін Х–ХІ стст., кераміка XVII–XIX стст. Культурныя напляставаньні займаюць плошчу прыкладна 24 тыс. кв. м.[5]
- Царква (19 стагодзьдзе)
- Вайсковы мэмарыял
Інфраструктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Сярэдняя школа
- Дом культуры
- Бібліятэка
- Вэтэрынарныя аптэка
- Аддзяленьне сувязі
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ «Об изменении административно-территориального устройства Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 30 октября 2009 г. № 219 Архівавана 28 чэрвеня 2021. (рас.)
- ^ Вынікі перапісу 2009 году ў Беларусі
- ^ Штыхаў Г.В. Могільнік Ізбішча-Дзвінаса // Матэрыялы па археалогіі Беларусі : зборнік артыкулаў. — 2008. — № Вып. 16.
- ^ Георгі Штыхаў. «Археалагічны комплекс Ізбішча-Дзьвінаса на Лагойшчыне» / Укладальнікі: М.А. Плавінскі, В.М. Сідаровіч // Acta archaeologica Albaruthenica : Навуковы зборнік. — Менск: Выдавец І. П. Логвінаў, 2007. — Т. 2. — С. 45—67.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ізбішча. // Беларуская савецкая энцыкляпэдыя. У 12 т. / Беларуская Савецкая Энцыклапедыя; Рэдкал.: П. У. Броўка (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1972. — Т. 5. Зуйкі — Кішы. — 616 с. — С. 150.
- В. У. Казей. Г.В. Штыхаў. Ізбішча. // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 1998 Т. 7: Застаўка — Кантата. — С. 179.
- Валянцін Казей. Георгі Штыхаў. Ізбішча. // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т.. — Мн.: 1996 Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя. — С. 60.
- А. М. Кулагін в. Ізбішча № 1341—1346. / Рэдкал.: С. В. Марцэлеў(гал. рэд.) і інш. // Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі : энцыкляпэдыя. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 1987. — Т. Мінская вобласць. Кніга 1. — С. 196.
- Штыхаў Г.В., В. У. Казей. Ізбішча. // Археалогія і нумізматыка Беларусі: Энцыклапедыя. — Менск: БелЭн, 1993. — 702 с.: іл. ISBN 5-85700-077-7. — С. 281, 282.