Альбрэхт Радзівіл (староста рэчыцкі)

Альбрэхт Радзівіл
	Альбрэхт Радзівіл. З альбома «Выявы роду Радзівілаў». Нясьвіж, 1758
	; Герб «Трубы»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	25 сакавіка 1717 або 1717; Дзятлава, Слонімскі павет, Наваградзкае ваяводзтва, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая або ; Бярдычаў, Брацлаўскае ваяводзтва, Малапольская правінцыя[d], Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Памёр	1790, 1791 або 1762; Глуск, Беларусь;
Род	Радзівілы
Бацькі	Мікалай Фаўстын Радзівіл; Барбара з Завішаў
Жонка	Ганна Кунегунда з Халецкіх
Дзеці	Дамінік
Дзейнасьць	палітык, староста

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Альбрэхт Радзівіл (неадназначнасьць).

А́льбрэхт Радзіві́л (25 сакавіка 1717, маёнтак Зьдзецел Наваградзкага ваяводзтва — 1790, места Глуск) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Староста рэчыцкі (1734—1773), генэрал-маёр войскаў Вялікага Княства Літоўскага (з 1755).

Валодаў Крожамі ў Жамойці, Глускам і Хальчам у Рэчыцкім павеце й інш.

Біяграфія

Зь нясьвіскай лініі роду Радзівілаў гербу «Трубы», сын Мікалая Фаўстына і Барбары з Завішаў. Меў братоў Ульдарыка Крыштапа, Юрыя і Станіслава.

Па сьмерці караля і вялікага князя Аўгуста Моцнага (1733) выступаў разам з бацькам і братамі за абраньне на сталец Аўгуста Саса. Быў паслом на пацыфікацыйны сойм 1736, дзе падпісаў дыплём пра абраньне Аўгуста Саса. У 1750 абіраўся маршалкам Трыбуналу Вялікага Княства Літоўскага. У 1740-х быў палкоўнікам літоўскай панцырнай кавалерыі, з 1754 — палкоўнікам гусарскага знаку ў харугве каралевіча Фрыдэрыка.

У часе бескаралеўя (1763) быў супраціўнікам Чартарыйскіх, выступаў супраць абраньня на сталец Станіслава Аўгуста Панятоўскага. У 1768 далучыўся да Барскай канфэдэрацыі і быў адным з кандыдатаў на пасаду яе маршалка ў Вялікім Княстве Літоўскім; у 1770 абіраўся маршалкам канфэдэрацыі ў Рэчыцкім павеце. У 1771 распрацаваў плян «вялізнай дывэрсіі», паводле якога канфэдэрацыя мусіла распаўсюдзіцца на ўсю тэрыторыю сучаснай Беларусі. Па захопе галоўных замкаў дзяржавы літоўскае войска мусіла сабрацца ў Бабруйску і адтуль выправіцца маршам у Каралеўства Польскае.

Па паразе канфэдэрацыі выехаў у Сылезію, потым у Італію. У 1777 вярнуўся і прымірыўся з каралём.

У шлюбе з Ганнай Кунегундай Халецкай меў 3 дачкі і сына Дамініка (1754—1798), старосту кнышынскага^[3].

Крыніцы

^ ^а ^б NUKAT — 2002.
^ MAK (пол.)
^ Радзівіл Альбрэхт // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 486.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8

[_2682c75c136fa587-1] а ^б NUKAT — 2002.

[_59b978a44fa862da-2] MAK (пол.)

[3] Радзівіл Альбрэхт // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 486.

[1]

[2]

[3]