Ян Мінімонт

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ян Мінімонт

Герб «Окша»
Асабістыя зьвесткі
Бацькі Бэргарт Кляўзгайла
Дзеці Кібарт Мінімонтавіч

Ян Кляўзгайлавіч Мінімонтлітоўскі баярын. На Гарадзельскай уніі атрымаў герб «Окша».

Валодаў Расенамі на Жамойці і, магчыма, Сесікамі[1].

Імя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Мінімонт

Імя Мінімонт зьмяшчае той жа фармант (-монт-), што і Жыгімонтлітоўская (беларуская) форма старажытнага пашыранага германскага (гоцкага) імя Sigimunt, якое трапіла ў хрысьціянскі іменаслоў[2].

Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Мінімонт (Мінмонт, Мінімунд) складаецца з фармантаў -мін-, які паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць', і -монт- (-мунт-, -мунд-), які паходозіць ад гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[3]. Такім парадкам, імя Мінімонт азначае «гарлівы думкамі» (упаміналася старажытнае германскае імя Munimund)[4].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Iohannes dictus Minimunth (17 студзеня 1413 году)[5]; cum Mynimund Sessnykowicz[6], Minimund Sessnikouicz[7], Mynimund Sessnicouicz[8] (2 кастрычніка 1413 году); Яну Кловзкгаиловичу земля Пикътюжова Кормолникова, Яну Кловъсикаилови Росеини под Кгедикголдомъ (1440—1492 гады)[9]; Минимонтъ, Минамонтъ[10] (1449—1478).

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Зь літоўскага баярскага роду, сын Бэргарта Кляўзгайлы. У 1413 годзе разам з бацькам выступаў як сьведка на працэсе супраць крыжакоў.

У 1440 або 1450 годзе атрымаў у валоданьне Расены.

Меў сына Кібарта.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 271.
  2. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 14.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 24.
  5. ^ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. T. 2. — Posnaniae, 1892. P. 191.
  6. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
  7. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
  8. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
  9. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 20.
  10. ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — Москва, 1897. С. 537.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]