Бэргарт Кляўзгайла
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Памёр | па 1413 |
| Дзеці | Ян Мінімонт |
Бэргарт Кляўзгайла[a] — літоўскі баярын.
Вотчынныя ўладаньні знаходзіліся ў Расенах.
Імя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўныя артыкулы: Кляўзгайла і Бэргарт (імя)
Імя Кляўз (Клаўс) звычайна разглядаецца як германскі скарот хрысьціянскага імя Мікалай (Nikolaus)[1], тым часам іменная аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Clawssegail (26 траўня 1390 году)[3]; Clawsigal von Rossieyn (Clausigal[4]; 16 чэрвеня 1409 году)[5]; Clawsygal von Rossieyn (21 чэрвеня 1409 году)[6]; Berhardus dictus Clausgel[b] (17 студзеня 1413 году)[7]; Кловзкгаилу[8] (1440—1492 гады); Кловзкгайлу (1449—1478)[9].
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Зь літоўскага баярскага роду. Брак зьвестак пра бацьку.
Упершыню ўпамінаецца ў 1390 годзе сярод верных Вітаўту баяраў Жамойці. У 1409 годзе выехаў туды на даручэньне Вітаўта, каб уздымаць паўстаньне супраць крыжакоў. У 1413 годзе выступаў як сьведка на працэсе супраць Тэўтонскага ордэну[4].
Меў сына Яна Мінімонта.
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Гурская Ю. Многоязычие в Великом княжестве Литовском в зеркале древних фамилий // Acta Baltico-Slavica. Nr. 37 (2013). С. 7.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 23.
- ^ а б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 258.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 185.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 186.
- ^ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. T. 2. — Posnaniae, 1892. S. 147.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
- ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — Москва, 1897. С. 537.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)
- Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада / пераклад А. Мікус. — 2-е выд. — Смаленск: Інбелкульт, 2014. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4