Эрзя

Эрзя
	Эрзя
	эрзя
Агульная колькасьць	57 008
Рэгіёны пражываньня	Расея: Мардовія; Чувашыя; Ніжагародзкая вобласьць; Пензенская вобласьць; Уладзімерская вобласьць; Іванаўская вобласьць; Кастрамская вобласьць; Разанская вобласьць; Ульянаўская вобласьць; Алтайскі край; Самарская вобласьць; Саратаўская вобласьць; Сьвярдлоўская вобласьць; Тамбоўская вобласьць; Арэнбурская вобласьць; Татарстан;
Мовы	эрзянская, расейская
Рэлігіі	праваслаўе, малаканства, лютэранства
Блізкія этнасы	мокша, марыйцы, мяшчора, мера, мурама
	Эрзя ў Вікісховішчы

Э́рзя (па-эрзянску: эрзят) — этнічная група мардвы. Мова — эрзянская мардоўскай групы фіна-валжанскай падгаліны фіна-вугорскай галіны ўральскай сям’і. Эрзя пражываюць у басэйне рэк Мокшы і Суры, а таксама Волгі і Белай.

Мінуўшчына

Эрзя адносяць да беламора-балтыйскага варыянту эўрапэоіднай расы, да якога адносяцца таксама большасьць балтыйскіх фінскамоўных народаў і частка комі-зыранаў.

Існуюць розныя меркаваньні што да зьяўленьня народнасьці эрзя: альбо больш як паўтары тысячы таму паўстаў агульны мардоўскі народ, які ў сярэдзіне ці ў канцы I тысячагодзьдзя н. э. падзяліўся на мокшаў і эрзяў; альбо мокша і эрзя былі падзеленыя адпачатку, і ніколі не суіснавалі як адзіны народ; альбо ў VI—VII стагодзьдзях асобныя культуры эрзя і мокша аб’ядналіся ў агульнамардоўскую, якая зноў падзялілася ў пачатку II тысячагодзьдзя^[2].

Крыніцы

^ http://www.gks.ru/free_doc/new_site/perepis2010/croc/Documents/Vol4/pub-04-01.pdf
^ Вихляев В. И. Могильники мордвы III-V вв. и проблема единства древней культуры // Поволжская археология. — Казань, Татарстан: Фэн, 2017. — № 1 (19). — ISSN 2500-2856.

Вонкавыя спасылкі

Вікіпэдыя мае вэрсію
Пракслапа мовай эрзянскай

[1] ttp://www.gks.ru/free_doc/new_site/perepis2010/croc/Documents/Vol4/pub-04-01.pdf

[Віхляеў_2017-2] Вихляев В. И. Могильники мордвы III-V вв. и проблема единства древней культуры // Поволжская археология. — Казань, Татарстан: Фэн, 2017. — № 1 (19). — ISSN 2500-2856.

[1]

[2]