Сьвяты Юры

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Сьвяты Юры
Сьвяты Юры
Сьвяты
Нарадзіўся 275
Памёр каля 23 красавіка 303
Дзень памяці 23 красавіка[1] і 6 траўня

Сьвяты Юры[2] (Пераможца, таксама Георгі, грэц. Γεώργιος, лац. Georgious)  — хрысьціянскі сьвяты, заступнік ваяроў. Ушаноўваецца 6 траўня паводле грыгарыянскага календару (23 красавіка паводле юліянскага). Мае знак крыж Сьвятога Юрыя. Адзін зь сьвятых апекуноў Беларусі, які ўвасобіўся ў беларускім нацыянальным гербе Пагоні[2].

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся каля 280 году ў Палестыне ў сям’і грэка-хрысьціяніна. У войску Рымскай імпэрыі здабыў высокую вайсковую годнасьць. Аднак калі імпэратар пачаў перасьлед хрысьціянаў, пакінуў вайсковую службу і стаў прапаведнікам, за што па цяжкіх муках каля 303 году яму адсеклі галаву ў Нікамэдыі (цяпер места Ізьмір, Турэччына).

Паводле «Залатой Легенды» Якуба Варагінскага, вызваліў горад Сылену ў Лібіі ад цмока, забіўшы яго і тым уратаваўшы каралёву дачку Сабру ад прынясеньня ў ахвяру цмоку (у хрысьціянскім дыскурсе — мэтафара перамогі хрысьціянства над паганствам)[2].

Ушанаваньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Бел-чырвона-белы сьцяг над хрысьціянскай Кафай у Крыме як варыяцыя сьцяга Сьвятога Юрыя над Канстантынопалем[3], 1375 г.

26 лістапада 1051 году ў Кіеве асьвяцілі царкву Сьвятога Юрыя пры Юр’еўскім манастыры, заснаваным вялікім князем кіеўскім Яраславам Мудрым. Гэты дзень стаў царкоўным сьвятам і атрымаў назву Юр’еў дзень.

Сьцяг кавалерыі ВКЛ у бітве пад Воршай

У 1222 годзе Оксфардзкі сабор абвясьціў Юрыя нацыянальным сьвятым Ангельшчыны[4]. У каталёнскіх рыцараў быў баявы спокліч «Sant Jordi! Firam! Firam!», у ангельскіх — «by George!»[2].

Бел-чырвона-белыя сьцягі на карціне Ганса Крэла «Бітва пад Воршай», 1524 г.

У Вялікім Княстве Літоўскім тытул Сьвятога Юрыя атрымалі шматлікія цэрквы і касьцёлы. Тым часам кавалерыя ВКЛ карысталася сьцягам Сьвятога Юрыя (чырвоны крыж на белым палотнішчы), які, з усяго відаць, стаў прататыпам бел-чырвона-белага сьцяга[5]. Найбольш раньняе дакумэнтальна засьведчанае выкарыстаньне войскам ВКЛ сьцяга Сьвятога Юрыя ўзыходзіць да 1444 году — бітвы пад Варнай з войскам Асманскай дзяржавы[6].

У беларускай міталёгіі вобраз Сьвятога Юрыя атрымаў асобныя рысы Ярылы.

Іканаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На абразах выяўляецца юнаком на белым кані, які забівае дзідай цмока. Пры гэтым часта мае белыя шаты або срэбныя дасьпехі, на гербах — у чырвоным полі. Адпаведна на сьцягах і харугвах гэтыя колеры перадаюцца паводле вэксылялягічных правілаў: колер асноўнай эмблемы становіцца колерам палотнішча сьцягу, а колер геральдычнага шчыта — колерам дадатковага элемэнту. Такім чынам узьніклі сьцягі Ангельшчыны, Генуі, Грузіі — чырвоны сьвятаюраўскі крыж на белым полі. Бела-чырвона-белыя колеры Сьвятога Юрыя суадносяцца з нацыянальнымі колерамі і, адпаведна, нацыянальным бел-чырвона-белым сьцягам беларусаў[2].

На Русі выява Сьвятога Юрыя традыцыйна зьмяшчалася на пячатках і манэтах. Уплыў грэцка-хрысьціянскага культу Сьвятога Юрыя стаў адным з чыньнікаў ўзьнікненьне гербу Пагоні і замацаваньне яго на старажытных землях Вялікага Княства Літоўскага[7]. З XIV ст. выяву Сьвятога Юрыя зьмясьцілі на эмблеме Масквы, якая пазьней увайшла ў мескі герб і дзяржаўны герб Расеі.

На сюжэт бітвы з цмокам існуюць рэльеф Мішэля Калёмба, статуя Данатэльлё, карціны Альбрэхта Дурэра, Віторэ Карпача, Люкаса Кранаха Старэйшага, Рафаэля і іншыя творы сусьветнага мастацтва[8].

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Calendarium Romanum (лац.): Ex decreto Sacrosancti Œcumenici Concilii Vaticani II instauratum auctoritate Pauli PP. VI promulgatum. Editio typicaCivitas Vaticana: Typis Polyglottis Vaticanis, 1969. — С. 25.
  2. ^ а б в г д Вячорка В. «Георгиевская ленточка» ня мае дачыненьня ані да сьвятога Георгія, ані да Беларусі, Радыё Свабода, 8 траўня 2019 г.
  3. ^ Вячорка В. Бел-чырвона-белы сьцяг над Крымам і мяжа Эўропы, Радыё Свабода, 13 траўня 2014 г.
  4. ^ Драбовіч Л. Георгій // БЭ. — Мн.: 1997 Т. 5. С. 164.
  5. ^ Ткачев М. Национальные символы: народ и история // Гербовед. № 9 (21), 1997 г.
  6. ^ Скобла М. Мікола Купава: «Бел-чырвона-белы сцяг непадсудны, гэта прызнаны народам нацыянальны сімвал» // Народная Воля. № 8, 2 лютага 2021. С. 2.
  7. ^ Цітоў А. Геральдыка Беларусі. — Менск: МФЦП, 2010. С. 98.
  8. ^ Драбовіч Л. Георгій // БЭ. — Мн.: 1997 Т. 5. С. 165.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]