Мастолты
| Мастолты лац. Mastołty | |
| польск. Mostołty | |
| Краіна: | Польшча |
| Ваяводзтва: | Вармінска-Мазурскае ваяводзтва |
| Павет: | Элцкі |
| Гміна: | Элк |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+1 |
| летні час: | UTC+2 |
| Паштовы індэкс: | 19-321 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°48′0″ пн. ш. 22°12′0″ у. д. / 53.8° пн. ш. 22.2° у. д.Каардынаты: 53°48′0″ пн. ш. 22°12′0″ у. д. / 53.8° пн. ш. 22.2° у. д. |
Мастолты на мапе Польшчы   Мастолты | |
Мастолты (польск. Mostołty, ням. Mostolten) — вёска ў Польшчы, каля Карбоўскага возера. Уваходзяць у склад гміны Элк Элцкага павету Вармінска-Мазурскага ваяводзтва.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Мастаўт
Маста (Masto) і Валда або Валд (Waldo, Walt) — імёны германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова маст- (імёны ліцьвінаў Масьціла, Масьцін; германскія імёны Mastilo, Mastin) паходзіць ад гоцкага maists 'найбольшы'[2] або стараверхненямецкага mast 'доўгая жэрдка'[4], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[5].
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У XIX ст. Мастолты ўваходзілі ў склад Лыцкага (Элцкага) павету Прусіі[6].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ https://bdl.stat.gov.pl/api/v1/data/localities/by-unit/042815505022-0756548?var-id=1639616&format=jsonapi
- ^ а б Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 410.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1499.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 2: Die Ostgoten. Die Langobarden. Die altgermanischen Bestandteile des Ostromanischen. Altgermanisches im Alpenromanischen. — Berlin und Leipzig, 1935. S. 100.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik geograficzny... T. VI. — Warszawa, 1885. S. 713.