Лыцавічы
| Лыцавічы | |
| трансьліт. Lycavičy | |
| |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Вялейскі |
| Сельсавет: | Іскі |
| Насельніцтва (2012) | |
| колькасьць: | 497 чал. |
| колькасьць двароў: | 182 |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1771 |
| Паштовы індэкс: | 222445 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°43′0.01″ пн. ш. 26°37′59.99″ у. д. / 54.7166694° пн. ш. 26.6333306° у. д.Каардынаты: 54°43′0.01″ пн. ш. 26°37′59.99″ у. д. / 54.7166694° пн. ш. 26.6333306° у. д. |
Лыцавічы на мапе Беларусі ±   Лыцавічы | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Лы́цавічы[1] — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Іскага сельсавету.
У 1966 годзе хутар Чурлёны зьліўся зь вёскай Лыцавічы. Аднак назва «Чурлёны» застаецца ў жыцьці: такое імя носіць мясцовая школа і сельска-гаспадарчае прадпрыемства ААТ «Чурлёны», цэнтральная сядзіба якой знаходзіцца ў Лыцавічах.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1938 — вёска ў Вішнеўскай вясковай гміне Сьвянцянскага павету. 74 двары, 383 жыхары.
У 1940 годзе ў складзе Куранецкага раёну Вялейскай вобласьці БССР. Цэнтар Чурлёнскага сельсавету (ад 1959 далучаны да Іскага сельскага саветуа.
У 2003 годзе ў вёсцы было 170 двароў, 538 жыхароў[2]. З 2008 году аграгарадок.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 2003 год — 170 двароў, 538 жыхароў
- 2012 год — 182 двары, 497 жыхароў
Вядомыя асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Язэп Сьцепановіч, беларускі вучоны ў галіне батанікі. Старшыня тэрміналягічнай камісіі Рады Таварыства беларускай мовы[2].
Памятныя мясьціны[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Паравы млын 1926 году
- Былы панскі гараж, гаспадарчыя пабудовы, сядзібны парк
Культавыя ўстановы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
_02.jpg)
- Капліца ў гонар праведнай Ганны (асьвечаная ў 2012 годзе)
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ а б С.В.Барыс, А.В.Рогач Нарачанка і яе берагі // . — Мн.: Выдавец Зміцер Колас, 2013. — С. 373-381. — 712 с. — 99 ас. — ISBN 978-985-6992-37-0