Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла (Новадзявяткавічы)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Краіна Беларусь
Вёска Новадзявяткавічы
Каардынаты 52°54′57.80″ пн. ш. 25°10′05.90″ у. д. / 52.9160556° пн. ш. 25.168306° у. д. / 52.9160556; 25.168306Каардынаты: 52°54′57.80″ пн. ш. 25°10′05.90″ у. д. / 52.9160556° пн. ш. 25.168306° у. д. / 52.9160556; 25.168306
Канфэсія Каталіцкая царква
Эпархія Гарадзенская дыяцэзія 
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла на мапе Беларусі
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла — помнік архітэктуры XVIII ст. у Новадзявяткавічах. Знаходзіцца ў паўночнай частцы колішняга мястэчка, на гістарычным Косаўскім тракце[a]. Дзейнічае. Твор архітэктуры пераходнага стылю ад барока да клясыцызму, часткова зруйнаваны расейскімі ўладамі.

Утвараў адзіны ансамбль з палацам Сьлізьняў, зь якім злучаўся ліпавай алеяй.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Маці Божая Пясковая зь Дзявяткавічаў, XVIII ст.

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мураваны касьцёл у Новых Дзявяткавічах збудавалі ў 1786—1790 гадох з фундацыі Тадэвуша Сьлізьня і Соф’і з Чацьвярцінскіх. Дата сканчэньня будаваньня захавалася на камені каля званіцы: «Соф'я Чацьв. Падкаморніца Слонімская, 1790 г.».

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Новадзявяткавічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзейнічаць. Аднак па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) у 1866 годзе расейскія ўлады гвалтоўна зачынілі касьцёл і перарабілі яго пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). У 1869—1872 гадох касьцёл перабудавалі ў маскоўскім стылі.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1920-я гады ўлады міжваеннай Польскай Рэспублікі вярнулі будынак касьцёла каталікам. У 1950 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, будынак якога перарабілі пад склад мінэральных угнаеньняў, а пазьней, увогуле, закінулі.

У 1990 годзе будынак касьцёла вярнулі каталікам, у 2001 годзе пачаліся рэстаўрацыйныя працы.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры пераходнага стылю ад барока да клясыцызму — «станіславаўскага стылю». Гэта 1-нэфавая базыліка з паўкруглай апсыдай і бакавымі закрысьціямі. Над портыкам франтальнага 2-яруснага фасаду ўзвышаецца шпіль званіцы, замененай у час маскоўскай перабудовы на 8-гранны барабан з купалам-цыбулінай, тады ж галоўны ўваход зрабілі праз рундук, а вуглы роўнічнага фасаду аформілі калёнкамі-бочкамі. Апроч таго, над вальмавым чарапічным дахам паставілі 8-гранны барабан з купалам-цыбулінай.

Унутраная прастора перакрываецца цыліндрычным скляпеньнем. Над уваходам на 4 слупах месьціліся хоры. Інтэр’ер вылучалі 3 алтары. Існавала крыпта.

Перад касьцёлам стаіць 2-ярусная брама-званіца: першы 4-гранны ярус руставаны, над прастакутным праездам быў гербавы картуш з Пагоняй. Другі ярус-звон меў у аснаваньні валютныя сплывы і завяршаўся фігурным купалам з гадзіньнікам-курантамі[1].

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гістарычная графіка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гістарычныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сучасныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Першамайская, 15Б

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 258.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]