Залюбічы
| Залюбічы лац. Zalubičy | |
.jpg)
| |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Берасьцейская |
| Раён: | Баранавіцкі |
| Сельсавет: | Крашынскі |
| Насельніцтва: | 100 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 163 |
| Нумарны знак: | 1 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°10′4.7″ пн. ш. 26°13′28.6″ у. д. / 53.167972° пн. ш. 26.224611° у. д.Каардынаты: 53°10′4.7″ пн. ш. 26°13′28.6″ у. д. / 53.167972° пн. ш. 26.224611° у. д. |
Залюбічы на мапе Беларусі ±   Залюбічы | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Залю́бічы[1] — вёска ў Беларусі, каля ракі Карчоўкі. Уваходзяць у склад Крашынскага сельсавету Баранавіцкага раёну Берасьцейскай вобласьці. Знаходзяцца за 16 км на поўнач ад Баранавічаў.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Паводле перапісу насельніцтва 1897 году, Залюбічы знаходзіліся ў складзе Сталовіцкай воласьці Наваградзкага павету Менскай губэрні, тут было 202 двары, працавала карчма. На 1909 год — 110 двароў, працавала расейская народная вучэльня.
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Залюбічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР, у Баранавіцкі павет («падраён») Баранавіцкага раёну[2]. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Залюбічы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Сталовіцкай гміне Баранавіцкага павету Наваградзкага ваяводзтва, у гэты час тут было 69 дамоў.
У 1939 годзе Залюбічы ўвайшлі ў склад БССР, з 15 студзеня 1940 году ў Гарадзішчанскім раёне Баранавіцкай, з 8 студзеня 1954 году Берасьцейскай абласьцей, з 25 сьнежня 1962 году ў Баранавіцкім раёне. У нямецка-савецкую вайну з канца чэрвеня 1941 да ліпеня 1944 году Залюбічы знаходзіліся пад нямецкай акупацыяй, на франтах вайны загінулі 4 вяскоўцы. На 1998 год у вёсцы было 36 двароў, працавала крама.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- XIX стагодзьдзе: 1897 год — 501 чал.
- XX стагодзьдзе: 1909 год — 590 чал.; 1921—478 чал.; 1959 год — 101 чал.; 1998 год — 58 чал.; 1999 год — 143 чал.
- XXI стагодзьдзе: 2005 год — 133 чал.; 2010 год — 100 чал.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 67.
- ^ 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зьміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002. — 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.