Джанлюка Віяльлі

Джанлюка Віяльлі
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся	9 ліпеня 1964 (59 гадоў) Крэмона, Італія
Памёр	6 студзеня 2023(2023-01-06) (58 гадоў) Лёндан, Вялікабрытанія
Рост	180 см
Вага	77 кг
Пазыцыя	нападнік
Моладзевыя клюбы
1973—1978 1978—1980	Піцыгетонэ Крэманэзэ
Клюбы
Гады	Клюб	Гульні (галы)¹
1980—1984 1984—1992 1992—1996 1996—1999	Крэманэзэ Сампдорыя Ювэнтус Чэлсі	105 (23) 223 (85) 102 (38) 58 (12)
Зборныя
1985—1992	Італія	59 (16)
Трэнэрскія клюбы
1998—2000 2001—2002	Чэлсі Ўотфард

Спартовыя ўзнагароды
Чэмпіянаты сьвету
Бронза	Італія-1990

Джанлюка Віяльлі (нарадзіўся 9 ліпеня 1964 году ў Крэмоне, Італія) — італьянскі футбаліст і трэнэр.

Кар’ера гульца

Кар’ера Віяльлі пачалася ў мясцовым «Крэманэзэ», а пасьля 10 мячоў, забітых ім у сэзоне 1983/1984, працягнулася ў «Сампдорыі», зь якой ён выйграў Сэрыю А (1990/1991), тры Кубкі Італіі (1985, 1988, 1989) і Кубак УЭФА (1990). Права валодаць ганаровым трафэем «Сампа» аспрэчвала з бэльгійскім «Андэрлехтам». Той матч скончыўся пераканаўчай перамогай зь лікам 2:0, а абодва галы правёў Джанлюка Віяльлі.

Дэбют у нацыянальнай зборнай сваёй краіны таксама прыйшоўся на гады, праведзеныя ў «Сампдорыі»; зь ёй ён удзельнічаў у ЧС-1986, ЧС-1990, дзе стаў уладальнікам бронзавага мэдалю, і Эўра-1988. Неўзабаве пасьля паразы ў фінале Лігі чэмпіёнаў 1992 году ад «Барсэлёны» Джанлюка Віяльлі падпісаў кантракт зь «Ювэнтусам». Сума трансфэру склала ашаламляльныя па тых часах £12,5 млн.

У сваім першым жа сэзоне за «б’янканэры» футбаліст паўтарыў посьпех 1990 году, але неўзабаве кар’ера дала расколіну: з-за рознагалосьсяў з трэнэрам Скуадры Адзуры Арыга Сакі Віяльлі не паехаў на амэрыканскі мундыяль, а пасьля акрыта заявіў, што будзе падтрымліваць Бразылію. Сваё другое скудэта і Кубак Італіі Віяльлі заваяваў разам зь «Ювэ» ў 1995, адзначыўшыся 16 галамі за сэзон. На жаль, аформіць хэт-трык Старой Сэньёры не атрымалася. Так або інакш, свае ўзаемаадносіны зь «Ювэнтусам» Джанлюка Віяльлі скончыў ня ў прыклад лепш, чым у выпадку з «Сампай»: у 1996 годзе чорна-белыя дашлі да перамогі ў Лізе чэмпіёнаў, пасьля чаго футбаліст падпісаў доўгатэрміновы кантракт зь серадняком ангельскай Прэм’ер-Лігі «Чэлсі».

Пераход Віяльлі ў стан арыстакратаў — частка палітыкі тагачаснага настаўніка Руўда Гуліта, накіраванай на ўзнаўленьне былой славы клюбу. Вынікі не прымусілі сябе доўга чакаць: быў выйграны звышпрэстыжны Кубак Ангельшчыны, хоць у фінальным паядынку Віяльлі адыграў толькі пяць хвілін, будучы выпушчаным у канцы сустрэчы дзеля зацяжкі часу. Насуперак некалькім удалым гульням у сэзоне 1997/1998, Джанлюку так і не атрымалася заваяваць сталае месца ў асноўным складзе.

Кар’ера трэнэра

Эра Гуліта ў «Чэлсі» скончылася ў 1998 годзе — Віяльлі было прапанавана месца гульца-трэнэра, і ён пагадзіўся, стаўшы адным з самых пасьпяховых адмыслоўцаў за ўсю гісторыю клюбу. Пры ім «блакітныя» атрымалі перамогу ў Кубку лігі, Кубку ўладальнікаў кубкаў і Кубку Ангельшчыны. Матч супраць мадрыдзкага «Рэалу» за права валодаць Супэркубкам Эўропы быў прызнаны заўзятарамі адным з самых незабыўных. Перамогу «Чэлсі» прынёс адзіны гол, забіты Густава Паетам, калегам Віяльлі па амплюа.

У сэзоне 1998/1999 арыстакраты фінішавалі трэцімі ў нацыянальным чэмпіянаце, што стала найлепшым паказчыкам з 1970 году.

У 2001 годзе Джанлюка Віяльлі пакінуў лёнданскі клюб, і разам зь ім па розных чыньніках сышлі іншыя лідэры: Джанфранка Дзола, Дыд’е Дэшам, Дан Пэтрэску. Эпоха Віяльлі саступіла месца эпосе Рамана Абрамовіча; новымі лідэрамі клюбу сталі Джон Тэры й Фрэнк Лэмпард.

Год, праведзены на пасту галоўнага трэнэра «Ўотфарду», ня быў для італьянца ўдалым, з прычыны чаго ён пакінуў клюб па канчатку сэзону. Сучаснае месца працы выбітнага футбольнага дзеяча — месца камэнтатара ў Sky Italia.