Боб Марлі
Боб Марлі | |
па-ангельску: Bob Marley | |
Дата нараджэньня | 6 лютага 1945[1][2][3][…] |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 11 траўня 1981[1][2][3][…] (36 гадоў) |
Месца сьмерці | |
Прычына сьмерці | мэлянома[4] |
Месца пахаваньня | |
Месца вучобы | |
Занятак | аўтар-выканаўца, сьпявак, гітарыст, кампазытар |
Сябра ў | The Upsetters[d] і Bob Marley & The Wailers[d] |
Жанры | рэгі, ска[d] і rocksteady[d] |
Вакал | тэнар[d] |
Інструмэнты | гітара і голас[d] |
Лэйблы | Studio One[d], Beverley's[d], Wail N Soul M[d], Upsetter Records[d], Island Records[d][2], Trojan Records[d] і Tuff Gong[d] |
Бацька | Norval Marley[d] |
Маці | Cedella Booker[d] |
Дзеці | Ziggy Marley[d], Cedella Marley[d], Stephen Marley[d], Rohan Marley[d], Julian Marley[d], Ky-Mani Marley[d], Damian Marley[d] і Sharon Marley[d] |
Узнагароды | |
Сайт | bobmarley.com (анг.) |
Ро́бэрт Нэста Ма́рлі (па-ангельску: Robert Nesta Marley; 6 лютага 1945 — 11 траўня 1981), больш вядомы як Боб Ма́рлі (Bob Marley) — ямайскі сьпявак, гітарыст, песеньнік і актывіст. Ён зьяўляецца найбольш вядомым выканаўцам у стылі рэгі, славуты сваёй папулярызацыяй гэтага жанру па-за межамі Ямайкі. Значная частка ягоных песень прысьвечаныя барацьбе супраць расавага і сацыяльнага прыгнёту. Таксама Марлі вядомы як песеньнік-прапаведнік.
Ён быў мужам Рыты Андэрсан Марлі, якая часта выступала на падпеўках на яго канцэртах. Ад яе ён меў 4 зь вядомых 9 яго дзяцей, уключаючы Зіґі Марлі і Стывэна Марлі, якія працягнулі музычную дынастыю ў сваёй групе Melody Makers. Яго іншы сын, Дэміян Марлі (aka Jr Gong), таксама распачаў музычную кар’еру.
Палітычныя і рэлігійныя погляды
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Марлі быў вядомы сваёй прыналежнасьцю да рэлігіі растафарыянства, да якой ён прыйшоў праз сваю жонку Рыту. Боб Марлі быў вучням прапаведніка Мортымэра Плянэра, і сам дэ-факта стаўся місіянэрам растафарыйскай веры, прыцягнуўшы да яе сусьветную ўвагу. Праз сваю музыку ён прапаведаваў братэрства і мір паміж усімі людзьмі. Напрыканцы свайго жыцьця Боб Марлі быў кананізаваны Этыёпскай праваслаўнай царквой пад іменем Бэрганэ Сэлясы.
Як раста, Боб Марлі быў актыўным абаронцам ідэі легалізацыі марыхуаны, якая ў растафарыянстве ўжываецца для сакральных мэтаў. На вокладцы альбому Catch a Fire Марлі паліць вялікую цыгарэту з марыхуаны, сьпірытуальнае ўжываньне марыхуаны згадваецца ў многіх яго песьнях.
Раньнія гады жыцьця
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Боб Марлі нарадзіўся 6 лютага 1945 году ў мястэчку Найн Майл, Ямайка. Яго бацька, Норвал Марлі, быў белым, ангельскага паходжаньня, наглядальнікам за плянтацыямі, маці — Сыдыла Букер, чорная дзяўчына з поўначы краіны. Сыдыл і Норвал павінны былі пабрацца шлюбам у 1944 годзе, аднак за тыдзень перад вясельлем Норвал кінуў цяжарную маладую, сказаўшы, што цяжкасьці са здароўем вымушаюць яго зьмяніць працу і зьехаць у Кінгстан. Норвал як сьлед так і ня ведаў свайго сына праз пагардлівае стаўленьне белае вышэйшае клясы да сваіх дзяцей ад чорных.
Музычная кар’ера
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пачатак
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Боб Марлі пачаў свае музычныя пошукі ў жанры ска і пазьней перамясьціўся да рэгі. Больш за ўсё Марлі вядомы сваёй творчасьцю з калектывам «The Wailers», у які ўваходзілі два іншыя славутыя рэгі-музыкі, Бані Ўэйлер (aka Bunny Livingston) і Пітэр Тош, якія потым абодва пакінулі гурт і сталі пасьпяховымі сола-выканаўцамі.
Творчасьць Марлі прывяла да акцэптацыі культурным мэйнстрымам па-за межамі Ямайкі рэгі як музычнага стылю. У 1971 годзе ён падпісаў кантракт з на той час уплывовай і прагрэсіўнай гуказапісвальнай кампаніяй Island Records. У 1975 годзе выйшаў першы сапраўдны гіт аўтарства Марлі — песьня «No Woman, No Cry».
У 1976 годзе, за два дні да заплянаванага бясплатнага канцэрту, арганізаванага Бобам Марлі і будучым прэм’ер-міністрам Ямайкі Майклам Мэнлі ў рамках выбарчае кампаніі, сьпявак, яго жонка і мэнэджар Дон Тэйлар былі абстраляныя.
Пазьнейшая кар’ера
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Боб Марлі пакінуў Ямайку напрыканцы 1976 году і пераехаў у Вялікабрытанію, дзе запісаў альбомы Exodus і Kaya, і дзе быў скандальна арыштаваны з джойнтам марыхуаны. У альбоме Survival (1979) ён выдаў песьню «Africa Unite» («Афрыка, яднайся!»), пасьля чаго быў запрошаны выступіць на сьвяткаваньні Дня незалежнасьці Зымбабвэ 17 красавіка 1980 году.
Альбом «Rastaman Vibration» набыў вялікую папулярнасьць у гіт-парадах ЗША. Посьпех ягонае музыкі, а таксама дзейнасьць на ніве міратворчасьці зрабілі Марлі сапраўднай зоркаю. Стыві Вандэр у сваім альбоме Hotter than July запісаў вядомы трыб’ют на песьню Боба Марлі — «Master Blaster (Jammin)».
Змаганьне з ракам
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дыягназ
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У ліпені 1977 году ў Марлі знайшлі ранку на вялікім пальцы правае нагі, якую спачатку палічылі футбольнаю траўмай. У далейшым выявілася, што Марлі хварэў на разнавіднасьць раку скуры. Марлі рэкамэндавалі ампутаваць палец, але ён адмовіўся праз растафарыйскі пастулят, што ўсе лекары — самфаі, махляры, якія выдаюць сябе за варажбітоў. Таксама яго непакоіў уплыў апэрацыі на яго здольнасьць танцаваць, ампутацыя магла адбіцца на яго кар’еры ў той час, калі сапраўдны посьпех, мажліва, быў яшчэ наперадзе. Тым ня меней, Марлі абгрунтаваў сваю адмову ад лячэньня растафарыйскай верай, сказаўшы ў песьні, «Rasta no abide amputation. I don't allow a man to be dismantled.» («Раста ня вытрывае ампутацыі. Я не дазволю чалавеку пазбавіцца»), «Catch a Fire», Тыматы Вайт) Яму правялі апэрацыю па выразаньні ракавых клетак, публіцы аб хваробе не паведамлялі.
Пагаршэньне хваробы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Ракавая пухліна паразіла галаўны мозаг сьпевака, яго ныркі і страўнік. Падчас туру ў ЗША ўлетку 1980 году, на прабежцы ў Цэнтральным Парку Нью-Ёрку Марлі губляе прытомнасьць. Хвароба не дазволіла яму працягнуць турнэ, ён быў вымушаны зьехаць у Мюнхэн на лячэньне.
Сьмерць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]За месяц да сьмерці Боб Марлі атрымаў ямайскі ордэн «За заслугі». Ён хацеў правесьці апошнія дні жыцьця на радзіме, але здароўе не дазваляла гэтага, і ён зь Нямеччыны пераляцеў у Флорыду.
Марлі адышоў у шпіталі Cedars of Lebanon, Маямі, 11 траўня 1981 году. Перад сьмерцю ён хрысьціўся ў Копцкую праваслаўную царкву і ўзяў імя Бэрганэ Сэлясы (па-копцку: «Сьвятло Сьвятой Тройцы»). Яго пахаваньне на Ямайцы спалучала ў сабе рытуалы этыёпскага праваслаўя і растафарыянства. Ён пахаваны ў склепе недалёка ад месца свайго нараджэньня, разам з гітарай, Бібліяй і кветкай канапель.
Спадчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Музыка Боба Марлі, яго легендарнасьць дагэтуль прыцягвае мільёны прыхільнікаў, ставячы яго ў шэраг культавых музыкаў 20 стагодзьдзя разам з Элвісам Прэсьлі, Джонам Ленанам і Джымам Морысанам. У 1993 годзе імя Боба Марлі было ўнесена ў Залю Славы Рок-н-Ролу. Часопіс Time назваў альбом Марлі і The Wailers Exodus найлепшым альбомам XX стагодзьдзя.
Спрэчкі вакол месца пахаваньня
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У студзені 2005 году было паведамлена[6], што Рыта Марлі плянавала перапахаваць прах свайго мужа ў Шашаманэ, Этыёпія. Абвяшчаючы гэтае рашэньне, яна казала: «Усё жыцьцё Боб прысьвяціў Афрыцы, а не Ямайцы». Гэтай прапанове моцна супраціўляліся на самой Ямайцы. 60-я ўгодкі нараджэньня Боба Марлі сьвяткаваліся 6 лютага 2005 году ўпершыню ў Шашаманэ, хаця дагэтуль адзначаліся выключна на Ямайцы.
Узнагароды
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1976: музычны гурт году (Rolling Stone)
- чэрвень 1978: мэдаль ААН за Мір у трэцім сьвеце
- люты 1981: трэці па важнасьці ямайскі ордэн «За заслугі» (Order of Merit)
- 1999: альбом стагодзьдзя (часопіс Time за альбом «Exodus»)
- люты 2001: зорка на Галівудзкай Алеі славы
- люты 2001: узнагарода за дасягненьні ад Grammy (Grammy Lifetime Achievement Award)
Дыскаграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- запісы на Studio One:
- The Wailing Wailers (1965)
- запісы на Leslie Kong:
- The Best of the Wailers (1970)
- запісы на Trojan Records:
- Soul Rebels (1970)
- Soul Revolution (1971)
- Soul Revolution Part II (1971)
- African Herbsman (1973)
- Rasta Revolution (1974)
- запісы на Island/Tuff Gong:
- Catch a Fire (1973)
- Burnin' (1973)
- Natty Dread (1974)
- Live!: запісана з канцэрту на Lyceum Theatre, Лёндан (1975)
- Rastaman Vibration (1976)
- Exodus (1977)
- Kaya (1978)
- Babylon by Bus (1978)
- Survival (1979)
- Uprising (1980)
- Chances Are (1981)
- Confrontation (1983)
- Legend (1984)
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б https://www.theguardian.com/music/2011/apr/24/bob-marley-funeral-richard-williams
- ^ а б в г https://www.theguardian.com/music/2005/feb/04/bobmarley60thanniversary.bobmarley
- ^ а б Bob Marley // Babelio (фр.) — 2007.
- ^ https://scienceblog.cancerresearchuk.org/2014/08/20/bob-marley-genomics-and-a-rare-form-of-melanoma/
- ^ https://www.findagrave.com/memorial/1732/bob-marley
- ^ http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4168883.stm
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Rita Marley, Hettie Jones - No Woman No Cry : My Life with Bob Marley ISBN 0-7868-6867-8
- Timothy White - Catch a Fire: The Life of Bob Marley ISBN 0-8050-6009-X
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вікіцытатнік зьмяшчае збор цытатаў, датычных тэмы артыкула: |
Боб Марлі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Афіцыйная старонка Боба Марлі
- Афіцыйная старонка гурту The Wailers
- Bob Marley Magazine
- ThirdField.com
- Спасылкі на Біблію ў тэкстах Боба Марлі
- Тэксты песень
- Тэксты песень
- Аб валійскіх каранях Боба Марлі (на BBC News)
- Прамова Гайле Сэлясы ў ААН у 1963 годзе, якую Боб Марлі перарабіў у песьню «War»
- Артыкул па тэме на сайце BBC