Аляксей Марачкін

Аляксей Марачкін
	Аляксей Марачкін; лац. Alaksiej Maračkin
	Аляксей Марачкін падчас адкрыцця сваёй выставы жывапісу ў арт-галерэі «Мастацтва», Менск, 22.11.2013
Дата нараджэньня	30 сакавіка 1940 (84 гады)
Месца нараджэньня	Карпаўскі[d], Язёрскі сельсавет, Чэрыкаўскі раён, Магілёўская вобласьць, БССР, СССР;
Адукацыя	Віцебскі пэдагагічны інстытут (1962), Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1972)
Месца вучобы	Мастацка-графічны факультэт ВДУ[d] (1962); Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1972);
Занятак	жывапіс, выкладаньне
Навуковая сфэра	малярства і паэзія
Месца працы	Беларуская акадэмія мастацтваў;
Сябра ў	Беларускі саюз мастакоў і Саюз беларускіх пісьменьнікаў
Плынь	рэалізм
Працы	«Цётка» (1976), «Пачатак. Францішак Скарына» (1978), «Мікола Гусоўскі» (1980)
Узнагароды
	Аляксей Марачкін у Вікісховішчы

Аляксе́й Анто́навіч Ма́рачкін (нарадзіўся 30 сакавіка^[3]^[4] 1940, в. Папоўшчына, цяпер Новая Слабада Чэрыкаўскага раёну^[5]) — беларускі мастак, жывапісец, пэдагог, грамадзкі дзяяч. Псэўданім: Алесь Мара.

Жыцьцяпіс

Скончыў мастацка-графічны факультэт Віцебскага пэдагагічнага інстытуту (1962). Працаваў па разьмеркаваньні ў вёсцы Рубель Столінскага раёну, служыў у Пячах пад Барысавам. Пасьля войска і двух гадоў працы настаўнікам у СШ № 4 г. Жодзіна паступіў у Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (скончыў у 1972).

Сябра Саюзу мастакоў (з 1974). Пэўны час працаваў у Менску як вольны мастак, пасьля — галоўным мастаком Мастацкага фонду (1982—1986). У 1988—1997 гг. працаваў у Беларускай акадэміі мастацтваў, выкладаў, з 1990 году загадваў катэдрай жывапісу. Паводле палітычных матываў быў вымушаны пакінуць пасаду ў 1997 годзе^[4].

Сябра аргкамітэту БНФ у 1988—1989 гадох, сябра БНФ з 1989, сябра Сойму з 1989 па цяперашні час, сакратар Управы БНФ (1989—1993), старшыня камісіі па культуры БНФ. У 1990 годзе балятаваўся ў Вярхоўны Савет БССР.

Адзін з заснавальнікаў і першы старшыня мастацкай суполкі «Пагоня» (з 1991).

Старшыня міжнароднага грамадзкага аб’яднаньня «Згуртаваньне беларусаў сьвету „Бацькаўшчына“» (2005—2009).

У 2009 годзе ўвайшоў у грамадзкі арганізацыйны камітэт «Міленіюм Літвы». У звароце арганізацыйнага камітэту паведамлялася, што назва Літва датычыцца старажытнай тэрыторыі Беларусі, а цяперашнія беларусы да пачатку XX стагодзьдзя называлі сябе ліцьвінамі^[6].

Жанаты, мае сына, унукаў.

Творчасьць

Удзельнік мастацкіх выставак з 1966 году. Працуе пераважна ў станкавым жывапісе ў жанрах партрэту, тэматычнай карціны, краявіду і нацюрморту.

Працы А. Марачкіна захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музэі Беларусі, у музэях і прыватных галерэях Беларусі, Польшчы, Нямеччыны, ЗША.

Узнагароды

Узнагароджаны мэдалём Францішка Скарыны за высокія дасягненьні ў справе нацыянальнага адраджэньня, прапаганду культурнай спадчыны беларускага народу (1992). Двойчы адмовіўся ад ганаровага дзяржаўнага званьня: «Заслужаны мастак БССР» у 1989 годзе, пратэстуючы супраць сыстэмы дзяржаўнага патранату і кантролю за мастацтвам, і «заслужаны мастак Рэспублікі Беларусь» у 1995 на знак пратэсту супраць антыбеларускай і антыдэмакратычнай палітыкі Аляксандра Лукашэнкі^[4].

Фота з адкрыцця персанальнай выставы Аляксея Марачкіна ў арт-галерэі «Мастацтва» 22 лістапада 2013 году
З паэтам Генадзем Бураўкіным
З мастаком Георгіем Скрыпнічэнкай

Крыніцы

^ Aljaksej Antonavič Maračkin // https://www.degruyter.com/view/AKL/_40504529
^ ^а ^б Maračkìn, Aljaksej Antonavìč // Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
^ Аляксей Марачкін: «Я шчаслівы чалавек - спавядаюся на паперы, на палатне» Культура. Хартыя’97 (30 сакавіка 2010). Праверана 24 кастрычніка 2010 г.
^ ^а ^б ^в Вацлаў Арэшка Марачкін Алесь. Электронная энцыкляпэдыя «Slounik.org». Праверана 24 кастрычніка 2010 г.
^ Аляксандар Тамковіч (19 лютага 2010) Аляксей Марачкін Асоба. «Новы час». Праверана 24 кастрычніка 2010 г.
^ Марат Гаравы. Створаны грамадзкі аргкамітэт сьвяткаваньня 1000-годзьдзя назвы Літва пад старшынствам прафэсара Анатоля Грыцкевіча // БелаПАН, 22 студзеня 2009 г. Праверана 14 кастрычніка 2014 г.

Літаратура

Ждановіч В. Гуканьне вясны // «Маладосьць» № 3 Т. 1977.
Марачкін А. Жывапіс. — Менск: 1996.
Марачкін А. Стронцый на маёй палітры // Крыніца» № 4. — 1990.
Царова Л. Выставы суполкі «Пагоня». Дыпломная праца, рукапіс. — Менск: 1996.
Мара-92. — Менск: 1992.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 5: М — Пуд. — 592 с. — ISBN 985-11-0141-9
Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі. У 5 т. / Рэд. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1986. — Т. 3: Карчма — Найгрыш. — 751 с. — 9500 ас.

Вонкавыя спасылкі

Аляксандар Заяц (14 красавіка 2007) TUТэйшыя. Аляксей Марачкін: У кепскага мастака ўсё добра Культура. TUT.BY. Праверана 24 кастрычніка 2010 г.
Старонка на праекце «Хто ёсьць хто ў Рэспубліцы Беларусь» (рас.)

[_f72159fce8b6eddf-1] Aljaksej Antonavič Maračkin // https://www.degruyter.com/view/AKL/_40504529

[_96619c805066733f-2] а ^б Maračkìn, Aljaksej Antonavìč // Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі

[charter-3] Аляксей Марачкін: «Я шчаслівы чалавек - спавядаюся на паперы, на палатне» Культура. Хартыя’97 (30 сакавіка 2010). Праверана 24 кастрычніка 2010 г.

[slouik-4] а ^б ^в Вацлаў Арэшка Марачкін Алесь. Электронная энцыкляпэдыя «Slounik.org». Праверана 24 кастрычніка 2010 г.

[novychas-5] Аляксандар Тамковіч (19 лютага 2010) Аляксей Марачкін Асоба. «Новы час». Праверана 24 кастрычніка 2010 г.

[6] Марат Гаравы. Створаны грамадзкі аргкамітэт сьвяткаваньня 1000-годзьдзя назвы Літва пад старшынствам прафэсара Анатоля Грыцкевіча // БелаПАН, 22 студзеня 2009 г. Праверана 14 кастрычніка 2014 г.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]