Абадоўцы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Абадоўцы
трансьліт. Abadoŭcy
Абадоўцы
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Вялейскі
Сельсавет: Ільлянскі
Насельніцтва: 1 чал. (2003)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1771
Паштовы індэкс: 222431
СААТА: 6213827106
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°27′6″ пн. ш. 27°17′12″ у. д. / 54.45167° пн. ш. 27.28667° у. д. / 54.45167; 27.28667Каардынаты: 54°27′6″ пн. ш. 27°17′12″ у. д. / 54.45167° пн. ш. 27.28667° у. д. / 54.45167; 27.28667
Абадоўцы на мапе Беларусі ±
Абадоўцы
Абадоўцы
Абадоўцы
Абадоўцы
Абадоўцы
Абадоўцы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Абадо́ўцы[1] (таксама сустракаецца — Абадо́ўка, ж.[1]) — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Ільлянскага сельсавету.

Геаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вёска знаходзіцца за 30 км у напрамку на ўсход ад горада Вялейка, за 92 км ад Менску, за 35 км ад чыгуначнай станцыі Уша, каля аўтамабільнай дарогі Р58.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе гміны Ілья Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1931 год — 162 чалавекі[6]
  • 1921 год — 123 чалавекі[7]

Геалёгія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

За 1,5 км на паўднёвы захад ад вёскі знаходзіцца Абадоўскае радовішча глін, лінзападобны паклад зьвязаны з лімнаглядыяльнымі адкладамі[8].

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
  6. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58.
  7. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 83.
  8. ^ Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 1: Ааліты ― Гасцінец / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — 574 с.: іл. — С. 16.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 1: А — Аршын. — 552 с. — ISBN 985-11-0036-6 — С. 10.
  • Центральная Беларусь. Карта. Указатель населённых пунктов. Таблица расстояний / Гл. ред. И. Чумак. — Мн.: Квадрограф, 2008. — 10 000 ас. (рас.)
  • Республика Беларусь. Минская область: Общегеографический атлас / Ред. Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2008. — С. 7. — 48 с. — 10 000 ас. — ISBN 978-985-508-054-2 (рас.)

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]