Крынічына
| Крынічына | |
| трансьліт. Kryničyna | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Вялейскі |
| Сельсавет: | Ільлянскі |
| Насельніцтва: | 2 чал. (2003) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1771 |
| Паштовы індэкс: | 222442 |
| СААТА: | 6213827098 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°27′5″ пн. ш. 27°28′56″ у. д. / 54.45139° пн. ш. 27.48222° у. д.Каардынаты: 54°27′5″ пн. ш. 27°28′56″ у. д. / 54.45139° пн. ш. 27.48222° у. д. |
Крынічына на мапе Беларусі ±   Крынічына | |
Крыні́чына[1] — хутар у Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Ільлянскага сельсавету.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1871 годзе фальварак. У міжваенны час засценак знаходзілася ў складзе Польскай Рэспублікі, Віленскага ваяводства, Вілейскaга паветa, гміны Ілья[2][3][4][5].
Да 28 траўня 2013 году ўваходзіў ў склад Альковіцкага сельсавету[6].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 2003 год — 2 жыхары, 1 двор.
- 1931 год — 73 жыхары, 12 двароў[7].
- 1921 год — 58 жыхароў, 6 двароў[8].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 (рас.)
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 83.