Клясычная электрадынаміка
Клясычная электрадынаміка — адно з чатырох фундамэнтальных узаемадзеяньняў у прыродзе. Электрамагнэтызм ёсьць сіла, якая выклікае ўзаемадзеяньне паміж электрычна зараджанымі часьцінкамі. Вобласьці, у якіх гэта адбываецца, называюцца электрамагнітнымі палямі. Электрамагнэтызм нясе адказнасьць за практычна ўсе зьявы, якія сустракаюцца ў штодзённым жыцьці, за выключэньнем гравітацыі. Звычайна матэрыя прымае форму, у выніку міжмалекулярных сілаў паміж асобнымі малекуламі ў рэчыве. Электрамагнэтызм таксама праводзіць электроны й пратоны ўнутры атамаў, якія зьяўляюцца будаўнічымі блёкамі малекулаў. Ён рэгулюе працэсы, зьвязаныя з хіміяй, якія ўзьнікаюць з ўзаемадзеяньнем паміж электронамі ўнутры й паміж атамамі.
Электрамагнэтызм праяўляецца як ў электрычных палёх, гэтак і ў магнітных палёх. Абодва палі зьяўляюцца проста рознымі аспэктамі электрамагнэтызму, і, такім чынам, непарыўна зьвязаныя паміж сабой. Такім чынам, зьменлівае электрычнае поле стварае магнітнае поле, і наадварот зьмена магнітнага поля спараджае электрычнае поле. Гэты эфэкт называецца электрамагнітнай індукцыяй, і ляжыць у аснове працы электрычных генэратараў, асынхронных рухавікоў і трансфарматараў. Матэматычна кажучы, магнітныя й электрычныя палі могуць быць канвэртаваны ў адносным руху, як чатыры вэктары.
Электрычныя палі зьяўляюцца прычынай некалькіх распаўсюджаных зьяваў, як то электрычны патэнцыял (напрыклад напруга батарэі) і электрычны ток (напрыклад, электрычны ток, які праходзіць празь ліхтарык). Магнітныя палі зьяўляюцца з прычыны, зьвязанай з узьдзеяньнем магнітаў. У квантавае электрадынаміцы, электрамагнітныя ўзаемадзеяньні паміж зараджанымі часьцінкамі можна вылічыць з дапамогай мэтаду дыяграмаў Фэйнмана. Тэарэтычнае значэньне электрамагнэтызму прывяло да распрацоўкі спэцыяльнае тэорыі рэлятыўнасьці Альбэртам Айнштайнам у 1905 годзе.
 |
Гэта — накід артыкула па фізыцы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |