Эквіпатэнцыйная паверхня
Эквіпатэнцыйная паверхня — паверхня з пастаянным скалярным патэнцыялам. Іншае вызначэньне: паверхня, якая артаганальная сілавым лініям поля ў любым пункце сваёй паверхні.

Эквіпатэнцыйныя паверхні электрычнага дыполя (цёмным колерам адлюстраваныя іх сячэньні, чырвоным — найбольш высокія значэньні патэнцыялу поля, блакітным — найбольш нізкія значэньні патэнцыялу поля).
Умовы эквіпатэнцыйнасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Лема. Для таго, каб паверхня была эквіпатэнцыйная, неабходна і дастаткова, каб праца па перамяшчэньню зараду паміж двума адвольнымі пунктамі паверхні была роўная нулю.
Лініі напружанасьці артаганальныя эквіпатэнцыйным паверхням у пункце іх перасячэньня[1].
Выкарыстаньне э. п.[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Эквіпатэнцыйныя паверхні выкарыстоўваюцца для адлюстраваньня n-мернай скалярнай функцыі ў (n-1)-мернай прасторы.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Бураў Л. І. Лекцыі па электрычнасьці і магнэтызму. Фізычны факультэт БДУ.