Эквіпатэнцыйная паверхня

Клясычная электрадынаміка

Электрычнасьць · Магнэтызм Электрастатыка Закон Кулёна Прынцып супэрпазыцыі Тэарэма Гаўса Эквіпатэнцыйная паверхня Электрычны дыпольны момант Электрычны зарад Электрычная індукцыя Электрычнае поле Электрастатычны патэнцыял Магнітастатыка Закон Бія — Савара — Лапласа Закон Ампэра Магнітны момант Магнітнае поле Магнітны струмень Электрадынаміка Дыполь Сіла Лёрэнца Ток зруху Уніпалярная індукцыя Раўнаньні Максўэла Электрычны ток Электрарухальная сіла Электрамагнітная індукцыя Электрамагнітнае выпраменьваньне Электрамагнітнае поле Электрычны ланцуг Закон Ома Законы Кірхгофа Індуктыўнасьць Радыёхвалявод Рэзанатар Электрычная ёмістасьць Электрычная праводнасьць Супор Электрычны імпэданс Вядомыя навукоўцы Гэнры Кавэндыш Майкл Фарадэй Андрэ-Мары Ампэр Густаў Робэрт Кірхгоф Джэймз Кларк Максўэл Гэнры Рудольф Гэрц Альбэрт Абрахам Майкэльсан Робэрт Эндрус Мілікэн

Эквіпатэнцыйная паверхня — паверхня з пастаянным скалярным патэнцыялам. Іншае вызначэньне: паверхня, якая артаганальная сілавым лініям поля ў любым пункце сваёй паверхні.

Эквіпатэнцыйныя паверхні электрычнага дыполя (цёмным колерам адлюстраваныя іх сячэньні, чырвоным — найбольш высокія значэньні патэнцыялу поля, блакітным — найбольш нізкія значэньні патэнцыялу поля).

Умовы эквіпатэнцыйнасьці

Лема. Для таго, каб паверхня была эквіпатэнцыйная, неабходна і дастаткова, каб праца па перамяшчэньню зараду паміж двума адвольнымі пунктамі паверхні была роўная нулю.

$A=q\nabla \varphi \ =0$

Лініі напружанасьці артаганальныя эквіпатэнцыйным паверхням у пункце іх перасячэньня.

Выкарыстаньне э. п.

Эквіпатэнцыйныя паверхні выкарыстоўваюцца для адлюстраваньня n-мернай скалярнай функцыі ў (n-1)-мернай прасторы.