Тумас Транстрэмэр
| Тумас Транстрэмэр | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 15 красавіка 1931[1][2][3][…] |
| Памёр | 26 сакавіка 2015[2][3][5] (83 гады) |
| Пахаваны | |
| Сужэнец | Моніка Блэд[d] |
| Дзеці | Эма Транстрэмэр[d] і Паўла Транстрэмэр[d] |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | мовазнавец, паэт, перакладнік, псыхоляг, пісьменьнік |
| Гады творчасьці | з 1954 |
| Мова | швэдзкая мова[7][8] |
| Узнагароды |  Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры (2011) Нойштацкая літаратурная прэмія[d] (1990) літаратурная прэмія Паўночнай рады[d] (1990) літаратурная прэмія „Aftonbladet“[d] (1958) прэмія „Аніяра“[d] (1985) прафэсар[d] Вялікая прэмія Дзевяці[d] (2001) скандынаўская прэмія Швэдзкай акадэміі[d] (1991) прэмія Чэльгрэне[d] (1981) Аўгустаўская прэмія[d] (1996) Міжнародная прэмія Nonino[d] (2004) літаратурная прэмія LRF[d] (1997) Залаты вянок[d] (2003) Sveriges Radio's Poetry Prize[d] (1973) Q10511054? (1995) Gerard Bonnier Poetry Award[d] (1984) Horst Bienek Award for Poetry[d] (1992) |
| http://tomastranstromer.net | |
Тумас Ёста Транстрэмэр (па-швэдзку: Tomas Gösta Tranströmer [ˈtʊːmas ˈjœsˈta ˈtrɑːnˈstrœmər]; 15 красавіка 1931 — 26 сакавіка 2015) — вядомы швэдзкі паэт XX стагодзьдзя, пісьменьнік. Ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па літаратуры (2011).
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Паводле асноўнай прафэсіі — доктар-псыхоляг, а таксама прафэсійны піяніст. Апошнім часам жыў ў Стакгольме.
Аўтар 12 кніг вершаў і прозы, сярод якіх «17 вершаў» (17 dikter, 1954), «Згукі і сьляды» (Klanger och spår, 1966), «Жывым і мёртвым» (För levande och döda, 1989) і інш. Перакладаў на швэдзкую мову творы францускіх сюррэалістаў.
Беларускія пераклады
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вершы / Тумас Транстромер; [Пер. са швед. Л. Баршчэўскага] // Annus Albaruthenicus = Год беларускі. — 2002. — С. 55 — 61.
- Транстрэмэр Т. Пад вольным небам: Выбр. вершы. Укладаньне, рэдагаваньне перакладаў Л. Баршчэўскага, пер. са швэдзк. У. Арлова, Л. Баршчэўскага, А. Башарымавай, А. Хадановіча. Прадм. М. Обэрга, У. Арлова. Паслясл. Н. Шэлера. Мн.: Зьміцер Колас, 2017. ISBN 978-985-7164-56-1.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Tomas Tranströmer // KulturNav (анг.) — 2015.
- ^ а б Tomas Göran Tranströmer // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
- ^ а б Tomas Gösta Tranströmer // Gran Enciclopèdia Catalana (кат.) — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ^ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #118623605 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
- ^ Tomas Tranströmer // Munzinger Personen (ням.)
- ^ Tomas Gösta Tranströmer // http://www.finngraven.se/(S(3k11h4ntd2xnyb4ujv5bzhb1))/DisplayInfo.aspx?id=4363391 — FinnGraven.se.
- ^ Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
- ^ Tranströmer, Tomas // CONOR.SI
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Катэгорыі:
- Нарадзіліся 15 красавіка
- Нарадзіліся ў 1931 годзе
- Нарадзіліся ў Стакгольме
- Памерлі 26 сакавіка
- Памерлі ў 2015 годзе
- Памерлі ў Стакгольме
- Пахаваныя ў Швэцыі
- Ляўрэаты Нобэлеўскай прэміі ў галіне літаратуры
- Ляўрэаты Літаратурнай прэміі Паўночнай рады
- Ляўрэаты Галоўнай прэміі Дзевяці
- Ляўрэаты прэміі „Залаты вянок“
- Швэдзкія паэты
- Швэдзкія літаратары
- Швэдзкія перакладчыкі