Старынкі (Маладэчанскі раён)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Старынкі
трансьліт. Starynki
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Маладэчанскі
Сельсавет: Алёхнавіцкі
Насельніцтва: 69 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1773
Паштовы індэкс: 222323
СААТА: 6238830058
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°8′41″ пн. ш. 27°3′55″ у. д. / 54.14472° пн. ш. 27.06528° у. д. / 54.14472; 27.06528Каардынаты: 54°8′41″ пн. ш. 27°3′55″ у. д. / 54.14472° пн. ш. 27.06528° у. д. / 54.14472; 27.06528
Старынкі на мапе Беларусі ±
Старынкі
Старынкі
Старынкі
Старынкі
Старынкі
Старынкі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Стары́нкі[1]вёска ў Маладэчанскім раёне Менскай вобласьці. Старынкі ўваходзяць у склад Алёхнавіцкага сельсавету.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

З 1793 года пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай Старынкі, як і ўся Вілейшчына, уваходзіла ў склад Расійскай імперыі, быў утвораны Вілейскі павет у складзе спачатку Мінскай губерні, а з 1843 года - Віленскай губерні. Уваходзіла ў склад Вілейскага павета Расійскай імперыі. У міжваенны час засценак знаходзілася ў складзе Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі, у гміне гміны Краснае [2][3][4][5].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 2010 год — 69 чалавек
  • 1999 год — 79 чалавек
  • 1931 год — 116 чалавек[6]
  • 1921 год — 110 чалавек[7]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 279
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
  6. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 28.
  7. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 84.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]