Сабор Сьвятога Мікалая (Слуцак)

Помнік гісторыі
Сабор Сьвятога Мікалая
Сабор Сьвятога Мікалая
Краіна	Беларусь
Места	Слуцак
Каардынаты	53°01′41″ пн. ш. 27°33′20″ у. д. / 53.02806° пн. ш. 27.55556° у. д. / 53.02806; 27.55556Каардынаты: 53°01′41″ пн. ш. 27°33′20″ у. д. / 53.02806° пн. ш. 27.55556° у. д. / 53.02806; 27.55556
Канфэсія	праваслаўе
Сабор Сьвятога Мікалая на мапе Беларусі Сабор Сьвятога Мікалая

Царква саборная Сьвятога Мікалая, вядомая як Зялёны сабор^[1] — помнік гісторыі канца XIX стагодзьдзя (мураўёўка) у Слуцку. Знаходзілася ў Старым Месьце, на Замкавай Горцы. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі. У 1934 годзе савецкія ўлады зьнішчылі сабор.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мураваную саборную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Слуцку збудавалі ў 1885—1889 гадох. Праект падрыхтавалі ў майстэрні эпархіальнага архітэктара.

У 1933 годзе царкву зачынілі савецкія ўлады, якія ўлетку 1934 году зьнішчылі яе будынак. Неўзабаве на падмурках царквы збудавалі Дом культуры^[2].

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прыклад расейска-бізантыйскага кірунку эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Гэта быў крыжова-купальны храм: да галоўнага кубападобнага аб’ёму далучаліся пакрытыя цыліндрычнымі скляпеньнямі бабінец, два бакавыя прыдзелы і паўкруглая ў пляне апсыда. Чацьвярык галоўнага аб’ёму праз паступовы зрэз вуглоў ператвараўся ў шматгранны сьветлавы барабан, накрыты паўсфэрычным гранёным купалам. Галоўнай восьсю далучалася купальная 3-ярусная званіца: завершаны васьмерыком чацьвярык з зрэзанымі вугламі на чацьвярыку. У ніжнім ярусе званіцы быў аркавы ўваходны праём, да якога вялі прыступкі. Таксама існавалі два бакавыя ўваходы ў прыдзелах. Да апсыды з бакоў далучаліся два невялікія аб’ёмы рызьніцы і панамарні. Чырвоны колер сьценаў будынка спалучаўся з атынкаванымі і пабеленымі дэталямі: паскамі, сандрыкамі, паўкалёнамі ды іншым. Дах і купалы мелі зялёную афарбоўку, а крыжы былі пазалочанымі.

Унутраная прастора мела манумэнтальную размалёўку, цэнтральны купал аздабляўся выявай Сьвятога Мікалая^[3].

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гістарычныя здымкі
1905 г.
1910 г.
да 1918 г.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Ціткоўскі І. Храмы горада Слуцка. Мінуўшчына і сучаснасць // Інфа-Кур’ер. № 6, 31 студзеня 2003. С. 9.
^ Ціткоўскі І. Храмы горада Слуцка. Мінуўшчына і сучаснасць // Інфа-Кур’ер. № 6, 31 студзеня 2003. С. 10.
^ Лукьянцева Л. О Николаевском соборе и его настоятеле // Інфа-Кур’ер. № 31, 2001. С. 4.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.
Ціткоўскі І. Храмы горада Слуцка. Мінуўшчына і сучаснасць // Інфа-Кур’ер. № 6, 31 студзеня 2003. С. 9—10.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сабор Сьвятога Мікалая ў Слуцку, Radzima.org

[1] Ціткоўскі І. Храмы горада Слуцка. Мінуўшчына і сучаснасць // Інфа-Кур’ер. № 6, 31 студзеня 2003. С. 9.

[2] Ціткоўскі І. Храмы горада Слуцка. Мінуўшчына і сучаснасць // Інфа-Кур’ер. № 6, 31 студзеня 2003. С. 10.

[3] Лукьянцева Л. О Николаевском соборе и его настоятеле // Інфа-Кур’ер. № 31, 2001. С. 4.

[1]

[2]

[3]