Перайсьці да зьместу

Нароўшчына

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Нароўшчына
лац. Naroŭščyna
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Берасьцейская
Раён: Камянецкі
Сельсавет: Рэчыцкі
Насельніцтва: 6 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1631
СААТА: 1240864096
Нумарны знак: 1
Геаграфічныя каардынаты: 52°23′6″ пн. ш. 24°1′25″ у. д. / 52.385° пн. ш. 24.02361° у. д. / 52.385; 24.02361Каардынаты: 52°23′6″ пн. ш. 24°1′25″ у. д. / 52.385° пн. ш. 24.02361° у. д. / 52.385; 24.02361
Нароўшчына на мапе Беларусі ±
Нароўшчына
Нароўшчына
Нароўшчына
Нароўшчына
Нароўшчына
Нароўшчына

Наро́ўшчына[1]вёска ў Беларусі, на правым беразе ракі Кукалкі. Уваходзіць у склад Рэчыцкага сельсавету Камянецкага раёну Берасьцейскай вобласьці.

Нора або Нера, пазьней Нара (Noro, Nero[2], *Naro[3]) — імя германскага паходжаньня[4][5]. Іменная аснова -нар- (-нор-) (імёны ліцьвінаў Нарэла, Нарвід, Нарымунт; германскія імёны Narelo, Norvid, Normund) паходзіць ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[6], стараверхненямецкага -neri 'уратаваньне, утрыманьне'[7].

  • 1999 год — 11 чалавек
  • 2010 год — 6 чалавек
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 176.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 172.
  3. ^ Greule A. Personennamen in Ortsnamen // Ergänzungsbände zum Reallexikon der Germanischen Altertumskunde. Bd. 16. — Berlin; New York, 1997. S. 256.
  4. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 5, 1168.
  5. ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  7. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 187.