Перайсьці да зьместу

Міхэіл Саакашвілі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
(Перанакіравана з «Міхаіл Саакашвілі»)
Міхэіл Саакашвілі
груз. მიხეილ სააკაშვილი
Старшыня Адэскай абласной дзяржаўнай адміністрацыі
30 траўня 2015 — 9 лістапада 2016
Прэзыдэнт Пятро Парашэнка
Прэм’ер-міністар Арсень Яцанюк
Папярэднік Ігар Паліца
Дарадца прэзыдэнта Ўкраіны
13 лютага 2015 — 9 лістапада 2016
Прэзыдэнт Пятро Парашэнка
3-і прэзыдэнт Грузіі
20 студзеня 2008 — 17 лістапада 2013
Папярэднік Ніно Бурджанадзэ (в.а.)
Наступнік Георгі Маргвелашвілі
2-і прэзыдэнт Грузіі
25 студзеня 2004 — 25 лістапада 2007
Папярэднік Ніно Бурджанадзэ (в.а.)
Наступнік Ніно Бурджанадзэ (в.а.)
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся21 сьнежня 1967 (57 гадоў)
Тбілісі, Грузінская ССР
ПартыяАдзіны Нацыянальны Рух
Адукацыяюрыст
Сужэнец Сандра Рулафс
Маці Гіўлі Аласанія[d]
Узнагароды
Подпіс
Сайт saakashvilimikheil.com

Міхэі́л Нікалазавіч Саакашві́лі (па-грузінску: მიხეილ სააკაშვილი, па-ўкраінску: Міхеіл Саакашвілі; нар. 21 сьнежня 1967, Тбілісі, цяпер Грузія) — грузінскі й украінскі палітычны і дзяржаўны дзяяч.

Прэзыдэнт Грузіі з 25 студзеня 2004 году да 2007 і з 2008 да 2013 году, старшыня партыі Адзіны нацыянальны рух, адзін зь лідэраў рэвалюцыі ружаў, у выніку якой быў адхілены ад улады Эдуард Шэварнадзэ. Старшыня Адэскай абласной дзяржаўнай адміністрацыі з 30 траўня 2015 году і дарадца Прэзыдэнта Ўкраіны з 13 лютага 2015 году[1], старшыня Дарадчай міжнароднай рады рэформаў Украіны з 13 траўня 2015 году[2].

Біяграфія

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1984 годзе скончыў з залатым мэдалём сярэднюю школу № 51 г Тбілісі. У 1992 годзе з адменнасьцю скончыў факультэт міжнароднага права інстытуту міжнародных адносін Кіеўскага ўнівэрсітэту. Як стыпэндыят кангрэса ЗША, быў накіраваны на навучаньне ў Калюмбійскі ўнівэрсытэт (Нью-Ёрк), дзе ў 1994 годзе атрымаў ступень магістра права. У 1995 годзе абараніў доктарскую дысэртацыю ва Ўнівэрсытэце імя Джорджа Вашынгтона (Вашынгтон). Вучыўся ў Страсбурскім інстытуце правоў чалавека, а таксама ў Акадэміі эўрапейскага права ва Флярэнцыі і ў Гааскай акадэміі міжнароднага права. Працаваў у Нарвэскім інстытуце правоў чалавека ў Осьлё, у нью-ёрскай юрыдычнай фірме Patterson, Belknap, Webb & Tyler, якая займалася прававым забесьпячэньнем нафтагазавых праектаў у СНД.

У 1995 годзе вярнуўся ў Грузію па запрашэньні свайго сябра Зураба Жванія. Быў абраны дэпутатам парлямэнта ад яго партыі «Саюз грамадзянаў Грузіі», якая падтрымлівала ў той час прэзыдэнта Эдуарда Шэварнадзэ. У 1996 годзе заняў пост старшыні парлямэнцкага камітэту па канстытуцыйных і юрыдычных пытаньнях. У жніўні 1998 году ўзначаліў парлямэнцкую фракцыю «Саюзу грамадзянаў Грузіі». Са студзеня 2000 году — прадстаўнік Грузіі ў Парлямэнцкай асамблеі Рады Эўропы (ПАРЭ). У кастрычніку 2000 году быў прызначаны міністрам юстыцыі Грузіі. У верасьні 2001 году падаў у адстаўку, абвінаваціўшы Эдуарда Шэварнадзэ й чальцоў яго ўраду ў карупцыі, пасьля чаго стварыў апазыцыйную палітычную арганізацыю «Нацыянальны рух», колькасьць якой пасьля вырасла да 20 тыс. З 2002 году — старшыня заканадаўчага сходу Тбілісі.

23 лістапада 2003 году ў выніку акцыяў пратэсту, арганізаваных партыяй «Нацыянальны рух» Міхэіла Саакашвілі сумесна з Зурабам Жванія і сьпікерам парлямэнта Ніно Бурджанадзэ, Эдуард Шэварнадзэ быў змушаны сысьці ў адстаўку. На выбарах прэзыдэнта Грузіі 4 студзеня 2004 году за Міхэіла Саакашвілі прагаласавалі 96,27% выбарнікаў. 25 лістапада 2007 сышоў у адстаўку ў сувязі з пачаткам кампаніі па падрыхтоўцы да датэрміновых прэзыдэнцкіх выбараў, абвешчаных пад ціскам апазыцыі. 5 студзеня 2008 году на датэрміновых прэзыдэнцкіх выбарах набраў 53,33% галасоў, асноўны супраціўнік Саакашвілі Леван Гачэчыладзэ атрымаў 25,69% галасоў, трэцяе месца заняў Бадры Патаркацышвілі з вынікам 7,1%.

У лістападзе 2013 году зьехаў з Грузіі. 28 ліпеня 2014 году Галоўная пракуратура Грузіі выклікала Саакашвілі на допыт наконт разгону мітынгу 7 лістапада 2007 году, разгорму тэлекампаніі «Імеды» і завалоданьня маёмасьцю Бадры Патаркацышвілі. Расьсьледаваньне вялі паводле 333-га артыкула Крымінальнага кодэксу Грузіі «Перавышэньне службовых паўнамоцтваў з прыніжэньнем асабістай годнасьці пацярпелага», што прадгледжвала да 8 гадоў зьняволеньня[3].

З 29 траўня 2015 году мае ўкраінскае грамадзянства[4]. 30 траўня таоа ж году стаў старшынём адэскай абласной дзяржаўнай адміністрацыі[5].

Міхэіл Саакашвілі жанаты з Сандрай Рулафс, выхоўвае двох сыноў — Эдуарда й Нікалаза.

У кастрычніку 2021 году Саакашвілі быў арыштаваны пасьля незаконнага вяртаньня ў Грузыю з эміграцыі з 2013 году. Гэты жэст ён патлумачыў гатоўнасьцю змагацца разам са сваімі суайчыньнікамі.

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Указ Президента України № 77/2015 «Про призначення Міхеіла Саакашвілі Радником Президента України»  (укр.)
  2. ^ Указ Президента України № 78/2015 «Про Дорадчу міжнародну раду реформ» (укр.)
  3. ^ Пракуратура Грузіі завяла справу на Саакашвілі // Зьвязда : газэта. — 29 ліпеня 2014. — № 140 (27750). — С. 1. — ISSN 1990-763X.
  4. ^ Указ Президента України від 29 травня 2015 року № 301/2015 «Про прийняття до громадянства України Саакашвілі М. як особи, прийняття якої до громадянства України становить державний інтерес для України» // president.gov.ua  (укр.)
  5. ^ Указ Президента України від 30 травня 2015 року № 304/2015 «Про призначення М.Саакашвілі головою Одеської обласної державної адміністрації»(недаступная спасылка) // president.gov.ua  (укр.)

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Шукаць у Wikiquote Вікіцытатнік зьмяшчае збор цытатаў, датычных тэмы артыкула:
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Міхэіл_Саакашвілі&oldid=2632038»