Засуньне

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Засуньне
трансьліт. Zasuńnie
Першыя згадкі: XX стагодзьдзе
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гомельская
Раён: Лельчыцкі
Сельсавет: Буйнавіцкі
Вышыня: 139 м н. у. м.
Насельніцтва: 105 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2356
Паштовы індэкс: 247858
СААТА: 3228804041
Нумарны знак: 3
Геаграфічныя каардынаты: 51°49′41″ пн. ш. 28°28′52″ у. д. / 51.82806° пн. ш. 28.48111° у. д. / 51.82806; 28.48111Каардынаты: 51°49′41″ пн. ш. 28°28′52″ у. д. / 51.82806° пн. ш. 28.48111° у. д. / 51.82806; 28.48111
Засуньне на мапе Беларусі ±
Засуньне
Засуньне
Засуньне
Засуньне
Засуньне
Засуньне

Засу́ньне[1] (з 1931 году — Першама́йск[2][3]; афіцыйная назва — Первама́йск[4][5]) — вёска ў Лельчыцкім раёне Гомельскай вобласьці, за 7 км на паўднёвы захад ад Буйнавічаў, за 22 км на паўночны ўсход ад раённага цэнтру Лельчыцаў, за 50 км ад чыгуначнай станцыі Ельску. Засуньне ўваходзіць у склад Буйнавіцкага сельсавету.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вядома з пачатку XX стагодзьдзя як хутар Буйнавіцкай воласьці Мазырскага павету Менскай губэрні. Да 1931 году паселішча мела назву Засуньне.

У ліпені 1943 году нямецкія захопнікі спалілі ўсю вёску і загубілі 2 жыхароў.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XX стагодзьдзе: 1909 год — 20 двароў, 116 жыхароў; 1917 год — 26 двароў, 167 жыхароў; 1940 год — 60 двароў, 2ІЗ жыхароў; 1998 год — 84 двары, 184 жыхары; 1999 год — 200 жыхароў; 2000 год — 84 двары, 194 жыхары
  • XXI стагодзьдзе: 2010 год — 105 жыхароў

Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Базавая школа, клюб, бібліятэка, фэльчарска-акушэрскі пункт, аддзяленьне сувязі, крама. Цэнтар камунальнага сельскагаспадарчага прадпрыемства «Першамайск».

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf) С. 220
  2. ^ Рапановіч, Я. Н. Слоўнік назваў населеных пунктаў Гомельскай вобласці / Рэд. П. П. Шуба. — Мн.: Навука і тэхніка, 1986. — 240 с. С. 136
  3. ^ Вялікі гістарычны атлас Беларусі. У 4 т. Т. 4 / [рэд. В.Л. Насевіч]. — Мінск: Белкартаграфія, 2018. — 270 с., іл. ISBN 978-985-508-476-2. С. 235
  4. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf) С. 213
  5. ^ Госкартгеоцентр

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Лельчыцкага р-на. — Мн.: Паліграфафармленне, 2002. — 606 с.: іл. ISBN 985-6351-13-8.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]