Вольга Гапеева

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Вольга Гапеева
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася 5 студзеня 1982 (42 гады)
Менск, Беларуская ССР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці мовазнаўства, пераклад
Гады творчасьці зь 1999-га
Жанр драматургія, паэзія, проза
Мова беларуская
Дэбют 1999 год
Значныя творы Кніга «Дзіцячы суп» (2014) і раман «Кэмэл-Трэвэл» (2019)
Прэміі «Залаты апостраф» (2010), прэмія Янкі Маўра (2013), «Кніга году» (2015)
Узнагароды
Творы на сайце Kamunikat.org
hapeyeva.org

Во́льга Міха́йлаўна Гапе́ева (нар. 5 студзеня 1982, Менск, цяпер Беларусь) — беларуская пісьменьніца і перакладніца.

Кандыдатка філялягічных навук (2012), дацэнтка (2015). Ляўрэатка літаратурных прэміяў «Залаты апостраф» (2010), імя Янкі Маўра (2013) і «Кніга году» (2015) за кнігу «Дзіцячы суп»[1].

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 2004 годзе скончыла Менскі дзяржаўны лінгвістычны ўнівэрсытэт, дзе ў 2005 годзе атрымала званьне магістаркі. У 2012 годзе абараніла кандыдацкую дысэртацыю па спэцыяльнасьці «параўнальна-гістарычнае, тыпалягічнае і супастаўляльнае мовазнаўства». Сяброўка Саюзу беларускіх пісьменьнікаў і Беларускага ПЭН-цэнтру[1].

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Напісала творы ў жанрах драматургіі, паэзіі і прозы. Ажыцьцяўляла мастацкі пераклад з 2-х моваў Азіі — кітайскай і японскай, а таксама з 3-х моваў Эўропы — ангельскай, латыскай і нямецкай. Яе творы перакладалі на 6 моваў — ангельскую, летувіскую, македонскую, нямецкую, польскую і чэскую. Друкавалася ў 13 літаратурных часопісах 5 краінаў Эўропы: у 7 беларускіх — «Дзеяслоў», «Архэ-Пачатак», «Партызан», «Тэксты», «Маладосьць», «Крыніца» і «Першацьвет»; у 2 аўстрыйскіх — «Літаратура і крытыка» і «Манускрыпт»; 2-х нямецкіх — «Оры» і «Ўсходняя агароджа», а таксама ў македонскім часопісе «Блясок» і польскім «Часе культуры». У 2001 годзе яе творы выйшлі ў складзе «Анталёгіі маладога вершу». У 2002 годзе — у складзе анталёгіі паэзіі «Верш на Свабоду». У 2003 годзе выдала сваю першую кнігу «Рэканструкцыя неба», а таксамае яе творы ўвайшлі ў анталёгію беларускай паэзіі «Краса і сіла», якую склаў Міхась Скобла, і ў анталёгію беларускіх і нямецкіх тэкстаў «Лінія Фронту». У 2007-м выдала кнігу «Няголены ранак», а таксама ўклала свае творы ў анталёгію «Лінія Фронту - 2». У 2009 годзе яе паэзія ўвайшла ў зборнік «Эўрапейскае памежжа». У 2010 годзе атрымала прэмію «Залаты апостраф» літаратурнага часопіса «Дзеяслоў». У 2012 годзе выдала кнігу «Мэтад муаравых крэсак», а ў 2013-м — «Прысак і пожня» і «Вядомыя гісторыі». Таксама ў 2013 годзе яе творы ўвайшлі ў анталёгію беларускай драматургіі «Лябірынт». У 2013 годзе з рукапісам кнігай «Сумны суп» (2014) перамагла на конкурсе дзіцячай літаратуры імя Янкі Маўра, а ў 2015 годзе атрымала за яе прэмію «Кніга году» ў намінацыі «Дзіцячая літаратура». Таксама ў 2014 годзе выдала дзіцячую кнігу вершаў «Дзьве авечкі»[1].

У 2019 годзе зьявіўся паэтыцкі зборнік «Чорныя макі»[2]. У гэтым жа годзе выдала раман «Кэмэл-Трэвэл»[3], які ў 2020 годзе ўвайшоў у кароткі сьпіс прэміі Гедройца.

У 2020 годзе выдала зборнік вершаў «словы якія са мной адбыліся»[4]. Назва сумысьля пададзеная малымі літарамі і без пунктуацыі.

Актыўна працуе як з прозай, так і паэзіяй.

Перакладніцкая дзейнасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

В. Гапеева займаецца літаратурным перакладам, выкладае тэорыю і практыку перакладу. В. Гапеева не карыстаецца падрадкоўнікамі, заўсёды перакладаючы наўпрост з мовы арыгіналу. Аўтарка пераклала:

  • (зь нямецкай) — Робэрт Вальзэр, Ульяна Вольф, Гюнтэр Грас, Нора Гомрынгер, Фрыдэрыке Майрокер і інш.
  • (з ангельскай) — Сара Кейн, Сільвія Плац, Дылан Томас, Трыстан Х'ю і інш.
  • (з кітайскай) — Дай Ўаншу, Лінь Хуэйінь, Сю Чжымо, Бэй Дао, Тан Даньхон, Лань Лань.
  • (з японскай) — Мары Кона.
  • (з латыскай) — Майра Асарэ.
  • (з расейскай) — Сухбат Афлатуні, Сьвятлана Буніна, Сямён Ханін, Сяргей Цімафееў і інш.

Кнігі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в Гапеева Вольга // Саюз беларускіх пісьменьнікаў, 2021 г. Праверана 13 лютага 2021 г.
  2. ^ У. Гарбацкі, «Чорныя макі» Вольгі Гапеевай, Новы Час, 19-05-2019, https://novychas.by/kultura/czornyja-maki-volhi-hapeevaj
  3. ^ У. Гарбацкі, «Захаваць што-кольвек з тых часоў, якія мы пакінулі навечна…», Новы Час, 02-12-2019, https://novychas.by/kultura/zahavac-szto-kolvek-z-tyh-czasou-jakija-my-pakin
  4. ^ У. Гарбацкі, «У імя маці дачкі і святой душы». Словы, якія адбыліся з Вольгай Гапеевай, Новы Час, 06-01-2021, https://novychas.by/kultura/u-imja-maci-daczki-i-svjatoj-duszy-slovy-jakij

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]