Павал (апостал)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
(Перанакіравана з «Апостал Павал»)
Апостал Павал
Павал з Тарсы
Апостал Павал
Апостал Павал
Сьвяты
Сьвецкае імя Саўл
Нарадзіўся каля 10 году[1]
Тарс(tr)
Памёр 64—67 год
Рым
Шануецца Хрысьціянства
Галоўная сьвятыня Базыліка Сьвятога Паўла за мурамі
Дзень памяці 29 чэрвеня [ст. ст. 12 ліпеня] (Сьв. Пятра й Паўла)
Атрыбуты меч

Апо́стал Па́вал, Павал з Та́рсу, Сьвяты́ Павал (па-старажытнагрэцку: Σαούλ, Σαῦλος ці Παῦλος; па-лацінску: Paulus ці Paullus; па-габрэйску: שאול התרסי; каля 10, Тарс — каля 65, Рым) — адзін зь лідэраў раньняга хрысьціянства. Ягонаму пяру належаць трынаццаць пасланьняў[2] з Новага Запавету. «Апостал усіх народаў», сам сябе называў «апосталам паганцаў». Прылічаны да ліку сьвятых. Зь сярэдзіны 30-х да сярэдзіны 50-х гадоў Павел заснаваў некалькі цэркваў у Малой Азіі і Эўропе. Чатырнаццаць з дваццаці сямі кнігаў Новага Запавету традыцыйна прыпісваюцца Паўлу і прыкладна палова тэксту Дзеяў апосталаў зьвязана з жыцьцём і творчасьцю Паўла. Як мінімум сем пасланьняў бясспрэчна лічацца за аўтарствам Паўла.

На сёньня Паўлавы пасланьні працягваюць заставацца важнымі тэалягічнымі і пастаральнымі творамі для каталіцкай царквы, пратэстантаў і праваслаўных[3]. Сярод многіх іншых апосталаў і місіянэраў, якія ўдзельнічалі ў распаўсюджваньні хрысьціянскай веры[4], ягоны ўплыў на хрысьціянскую думку і практыку характарызуецца як вельмі глыбокі. Інтэрпрэтацыя Мартына Лютэра некаторых ідэяў пасланьняў Паўла паўплывала на стварэньне нямецкім тэолягам дактрыны Sola fide.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паходзіў з кілікійскага(en) гораду Тарсу (на тэрыторыі сучаснай Турэччыны), дзе ён нарадзіўся каля 10 году ў фарысэйскай сям’і.

Быў непрымірымым ворагам хрысьціянаў, бо лічыў іх адступнікамі ад веры Майсея, і ўдзельнічаў у іхным перасьледзе.

У 34-гадовым узросьце па дарозе ў Дамаск спаткаўся з Хрыстом, што сталася прычынай ягонага навяртаньня ў хрысьціянства. Пасьля гэтага стаўся апантаным прапаведнікам-місіянэрам. Стварыў хрысьціянскія супольнасьці ў Арабіі, Сырыі, Малой Азіі, Македоніі, Грэцыі, Турэччыны і іншых краінах.

Прыняў у Рыме мучаніцкую сьмерць праз адсячэньне галавы. Яго называюць Апосталам народаў і лічаць першым хрысьціянскім тэолягам[1].

У мастацтве[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Верагодных выяваў не існуе, а іканаграфічная традыцыя пачынаецца каля IV стагодзьдзя. Напрыклад, на мэдальёне з пазалочанага шкла, дзе Павал выяўлены разам зь Пятром, ён паказаны з доўгай барадой і вялікай лысінай.

Пасланьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Грэка-каталіцкі абраз апостала Паўла зь мячом у руках. Канец XVIII стагодзьдзя
Асноўны артыкул: Пасланьні Паўла

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Святыя Пётр і Павел, апосталы Сьвятыя. Інтэрнэт-партал каталіцкага касьцёлу ў Беларусі (15 ліпеня 2009). Праверана 28 кастрычніка 2010 г.
  2. ^ Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А.Ф. Коршунава, паказальнікі А.Ф. Коршунава, В.А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. —207 с.: іл. С.128.
  3. ^ Aageson, James W. Paul, the Pastoral Epistles, and the Early Church. Hendrickson Publishers, 2008. ISBN 978-1-59856-041-1 p.1
  4. ^ Powell, Mark A. Introducing the New Testament. Grand Rapids, MI: Baker Academic. 2009. ISBN 978-0-8010-2868-7

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А.Ф. Коршунава, паказальнікі А.Ф. Коршунава, В.А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — 207 с. — ISBN 5-343-00151-3

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Павал (апостал)сховішча мультымэдыйных матэрыялаў