Суніцы

Суніцы
Ягады суніц
Клясыфікацыя
Царства	Расьліны
Аддзел	Пакрытанасенныя
Кляса	Двудольныя
Атрад	Ружовакветкавыя
Сямейства	Ружовыя
Род	Суніцы
Бінамінальная намэнклятура
Fragaria
Суніцы на Віківідах  Суніцы ў Вікісховішчы ITIS 24624 · NCBI 3746

Суні́цы (па-лацінску: Fragaria — пахнуць) — шматгадовая травяная расьліна сямейства ружовых.

Біялягічнае апісаньне

Суніцы. Батанічная ілюстрацыя з кнігі О. В. Тамэ, 1885

Вышыня расьліны 5—20 см з кароткімі коса разьмешчаным карэнішчам, які пакрыты лішкамі зьмерлага лісьця. З-за пазух прыкаранёвага лісьця выходзяць парасткі («вусы»), якія даюць жыцьцё новым расьлінам.

Лісьце на доўгіх хвосьціках, трайчастае, кожная частка яйкападобная, амаль сядзячая, па краях трохкутна-зубчастая, зьверху зялёная, гладкая, зьнізу пакрытая шаўкавістымі прыціснутымі валасінкамі.

Кветкавыя сьцяблы роўнастаячыя, такія ж ці трохі большыя за прыкаранёвае лісьце; кветаножкі з прыціснутымі альбо роўнастаячымі валасінкамі.

Кветкі па 3—5 у шчыткападобным суквецьці, 1,5—2 см у папярочніку, абодваполыя, з 5 белымі пялёсткамі й двайным кубачкам, тычынак шмат.

Плодзікі на «ягадзе» суніц

Кветаложа пасьля квітненьня разрастаецца, становіцца чырвоным, сакавітым, мясістым, утварае ілжывы плод — «ягаду», у паглыбленьнях зьмяшчаюцца шматлікія дробныя гарэхападобныя плодзікі.

Квітнее напрыканцы траўня. Сьпее ў чэрвені — ліпені. Часам квітнее зноўку ў верасьні, аднак пладоў не дае.

Расьце па лясах, узьлесках, схілах узгоркаў, па кустох, на лугавінах. У Беларусі расьце паўсюдна.

Хімічны склад

Плод суніц утрымлівае арганічныя кіслоты, дубільныя рэчывы, аскарбінавую кіслату (да 500 мг/л), карацін (да 5 мг/л), нязначную колькасьць вітаміну B, антацыянавыя злучэньні, пеларганідзін, трошкі этэрных масел.

Лісьце зьмяшчае вялікую колькасьць аскарбінавай кіслаты (да 2,8 г/л), дубільныя рэчывы й часткова алькалёіды.

Збор і захоўваньне

Зьбіраюць суніцы сьпелымі ў чэрвені — ліпені, лісьце — у час квітненьня, у траўні — чэрвені. Плады сушаць у цяні на гарышчы альбо ў сушылцы, даглядаючы каб яны не зьбіваліся ў камякі й не перасушваліся. Лісьце сушаць на адкрытым паветры ў цяні.

Выкарыстаньне

У мэдычнай практыцы настой зь ягад ці лісьця ўжываюць як кволы мачагонны сродак пры нырковых і пячоначных каменьнях, а таксама пры матачных крывацёках. У народным побыце, звычайна, ужываюць узвар расьліны цалкам пад час квітненьня. П’юць гарачую й халодную гарбату пры прастуднае хваробе, высокае тэмпэратуры, захворваньнях печані й жоўцевае бурбалкі, пры малакроўі.

Сокам ягад суніц націраюць вульлі, каб не хварэлі пчолы.

Суніцы ў гісторыі, паэзіі й культуры

Суніцы на паштовай марцы Беларусі

СУНІЦЫ Я салодкія суніцы У гайку з табой зьбіраў. Там трапёткія сініцы Шчабяталі ў пасмах траў. Там пазнаў я сьвет прыгодаў З пачуцьцямі ў барацьбе, І на песьнях сэрца гойдаў, Думаў толькі пра цябе. Ты сьмяялася задорна, Паціскала мне руку. Зь песьняй нам было прасторна, Як у полі жаўруку. І цяпер, калі сініца Б’ецца крыльлем за акном, — Мне твая усьмешка сьніцца, Пах суніцаў льлецца ў дом. —Рыгор Крушына

Літаратура

1. Манина Л. Лекарственные растения. — 4-е. — Минск: Наука и техника, 1968. — С. 161-163. — 340 с. — 55 000 ас.
2. Federowski M. Lud bialoruski na Rusi Litewskiej. — Krakow: 1897 Т. 1.