Менская губэрня: розьніца паміж вэрсіямі
д робат: перанос катэгорыі з Катэгорыя:Гісторыя Беларусі (1795–1918) у Катэгорыя:Гісторыя Беларусі (1795—1918); працяжнік (заданьне на [[Удз... |
д r2.7.1) (робат дадаў: it:Governatorato di Minsk |
||
Радок 100: | Радок 100: | ||
[[de:Gouvernement Minsk]] |
[[de:Gouvernement Minsk]] |
||
[[en:Minsk Governorate]] |
[[en:Minsk Governorate]] |
||
[[it:Governatorato di Minsk]] |
|||
[[lt:Minsko gubernija]] |
[[lt:Minsko gubernija]] |
||
[[pl:Gubernia mińska]] |
[[pl:Gubernia mińska]] |
Вэрсія ад 23:32, 18 сьнежня 2011
Менская губэрня | |
Минская губернія | |
Агульныя зьвесткі | |
---|---|
Краіна | Расейская імпэрыя |
Статус | губэрня |
Адміністрацыйны цэнтар | Менск |
Дата ўтварэньня | 23 сакавіка 1793 |
Дата скасаваньня | 1921 |
Губэрнатары | гл. Менскія губэрнатары |
Насельніцтва (пач. ХХ ст.) | 2 539 100 |
Плошча | 91 213 км² км² |
Час існаваньня | 1793—1795, 1796—1917 |
Месцазнаходжаньне Менскай губэрні | |
Менская губэрня на мапе | |
Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы |
Менская губэрня (па-расейску: Минская губерния, Минская губернія) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Расейскае імпэрыі ў 1793—1917; разам зь Віленскай, Ковенскай, Гарадзенскай, Магілёўскай і Віцебскай губэрнямі ўтварала Паўночна-Заходні край. У пачатку XX стагодзьдзя плошча яе тэрыторыі складала каля 91 213 км², а колькасьць насельніцтва — 2 539 100 чалавек.
Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел
- Бабруйскі павет
- Барысаўскі павет
- Ігуменскі павет
- Менскі павет
- Мазырскі павет
- Наваградзкі павет
- Пінскі павет
- Рэчыцкі павет
- Слуцкі павет
- Вялейскі павет, 1795 (пазьней тэрыторыя ўвайшла ў Менскі і Вялейскі паветы Віленскае губэрні)
- Давыд-Гарадоцкі павет, 1795 (пазьней тэрыторыя ўвайшла ў Пінскі і Мазырскі паветы)
- Докшыцкі павет, 1795 (пазьней тэрыторыя ўвайшла ў Барысаўскі і Вялейскі павет Віленскай губэрні)
- Нясьвіскі павет, 1795 (пазьней тэрыторыя ўвайшла ў Слуцкі і часткова ў Менскі павет)
- Пастаўскі павет, 1795 (пазьней тэрыторыя ўвайшла ў Дзісненскі і Вялейскі паветы Віленскай губэрні)
- Дзісенскі павет, 1795 (пазьней у Віленскай губэрні)
Адукацыя
23 красавіка 1913 году менскі губэрнатар Аляксей Гірс выдаў сакрэтны ўказ, каб беларускамоўныя дзеці навучаліся рэлігіі выключна на расейскай мове.[1]
У выніку лютаўскай рэвалюцыі на ўсходніх землях колішняй Рэчы Паспалітай была зьнятая забарона польскай асьветы. У школьным годзе 1917/1918 у Менскай губэрні зьявіліся 243 польскія школы, у тым ліку сярэднія ў Койданаве і Нясьвіжы. Паводле афіцыйных зьвестак навучалася ў іх 11 199 дзецей, значыць амаль 1/4 усіх навучэнцаў на тэрыторыі гэтай губэрні. Па-за Менскам польская асьвета асабліва разьвівалася у паветах: ігуменскім, слуцкім і барысаўскім.[2]
Выбітныя асобы
- Канстанцін Акаловіч — дэпутат IV Дзяржаўнай Думы ад Менскай губэрні
Крыніцы
Літаратура
- Минская губерния. Государственные, религиозные и общественные учреждения. 1793—1917 гг. — Мн., БелНИИДАД, 2006 — 392.
- Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.
Вонкавыя спасылкі
|