Ручыца (вёска)
| Ручыца | |
| трансьліт. Ručyca | |
_%D1%87%D0%BE%D1%80%D0%BD%D0%B0-%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%8F.jpg) Напалеон Орда. Палац Агінскіх | |
| Былая назва: | Ганута |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Вялейскі |
| Сельсавет: | Нарачанскі |
| Насельніцтва: | 37 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1771 |
| Паштовы індэкс: | 222411 |
| СААТА: | 6213849171 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°27′19.1″ пн. ш. 26°40′3.0″ у. д. / 54.455306° пн. ш. 26.6675° у. д.Каардынаты: 54°27′19.1″ пн. ш. 26°40′3.0″ у. д. / 54.455306° пн. ш. 26.6675° у. д. |
Ручыца на мапе Беларусі ±   Ручыца | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Ру́чыца[1] — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Ручыца ўваходзіць у склад Нарачанскага сельсавету.
Геаграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вёска знаходзіцца ў сутоках рэк Нарачы і Гануткі[2] на аўтадарозе Н7187.
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]За расейскім часам — маёнтак Ганута ў Сьвянцянскім[3] і часткова ў Вялейскім паветах[4][5] Віленскай губэрні, уласнасьць Агінскіх, пасьля Ржавускіх. У склад маёнтку ўваходзіла вёска Ручыца[6].
За польскім часам — у гміне Войстам Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва[7][4].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 2010 год — 37 чалавек
- 2009 год — 39 чалавек
- 1999 год — 76 чалавек
Турыстычная інфармацыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Капліца пры былой сядзібе Агінскіх
- Царква Ўсьпеньня Прасьвятой Багародзіцы
Страчаная спадчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 161
- ^ Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Минская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2009. — С. 10. — 60 с. — 20 000 ас. — ISBN 978-985-508-174-7 (рас.)
- ^ Hanuta (I) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom III: Haag — Kępy. — Warszawa, 1882. — S. 31
- ^ а б Ганута, маёнтак. Radzima.net. Праверана 30 кастрычніка 2015 г.
- ^ Hanuta // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo. — Warszawa, 1900. — S. 552
- ^ Ruczyca // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IX: Poźajście — Ruksze. — Warszawa, 1888. — S. 883
- ^ Hanuta, фальварак. Radzima.net. Праверана 30 кастрычніка 2015 г.