Мантыгайла Жукевіч

Мантыгайла Жукевіч
лац. Mantygajła / Mantyhajła Žukievič
Асабістыя зьвесткі
Бацькі	Жук (?);

Ня варта блытаць з Мантыгайлам, старостам вількамірскім.

Мантыгайла Жукевіч — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, староста стравеніцкі (1434 год).

Імя

Мантыгель (Montigel) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) паходзіць ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'^[2] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'^[3], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Гельвіх, Відзігайла, Інгела; германскія імёны Geilwich, Widigail, Ingeila) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'^[4]. Такім парадкам, імя Монтгайла азначае «жвавая гарлівасьць»^[5] (тое ж, што і імя Галімонт).

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Mondigal tenutarius Strewniczensis (27 лютага 1434 году)^[6]; пан Монътикгаил(о), Монътикгаилу Стравницкому три чоловеки, пану Монтътикаилу Стравницкому (1440—1492 гады)^[7].

Біяграфія

Зь літоўскага баярскага роду. Упершыню ўпамінаецца ў Гарадзенскай умове 1434 году, на пячаці да якой значыцца імя бацькі і родавы знак негарадзельскага паходжаньня.

Быў старостам стравеніцкім у 1434 годзе. Стравеніцкім ён называецца ў наданьнях вялікага князя Казімера сярэдзіны XV стагодзьдзя^[8].

Мова і культура

Да акту Гарадзенскай умовы (1434 год) прывесіў пячаць з рускім надпісам^[9]^[10]

ПЕЧАТЬ МОНТИКГАЛА ЖЮКЕВИЧ

Крыніцы

^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 64.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 105.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32—33, 51.
^ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 266.
^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 101.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 205.

Літаратура

Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)
Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада / пераклад А. Мікус. — 2-е выд. — Смаленск: Інбелкульт, 2014. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4

[1] Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 64.

[2] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.

[3] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[5] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.

[6] Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 105.

[7] Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32—33, 51.

[8] Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 266.

[9] Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 101.

[10] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 205.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]