Люксэмбурская мова

	Люксэмбурская мова
	Lëtzebuergesch ['lətsəbuərjəʃ]
	Распаўсюджаньне люксэмбурскай мовы й іншых мозэльска-франкскіх гаворак
Ужываецца ў	Люксэмбург, Бэльгія, Францыя , Нямеччына
Рэгіён	Заходняя Эўропа
Колькасьць карыстальнікаў	≈600 000 (2015)
Клясыфікацыя	Індаэўрапейская сям’я Германская галіна Заходнегерманская група Верхненямецкая падгрупа Люксэмбурская мова
Афіцыйны статус
Рэгулюецца	Пастаянная рада па люксэмбурскай мове
Статус:	4 Адукацыйны[d]
Пісьмо	лацінскае пісьмо
Коды мовы
ISO 639-1	lb
ISO 639-2(Б)	ltz
ISO 639-2(Т)	ltz
ISO 639-3	ltz

Люксэмбу́рская мо́ва (уласнае найменьне — Lëtzebuergesch) — мова штодзённых зносінаў насельніцтва Люксэмбургу. З 1984 г. — афіцыйная мова Вялікага княства Люксэмбургу (нароўні з францускай і нямецкай). Код ISO 639-1 — lb, ISO 639-2 — ltz.

Ужываньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Закон аб мове, зацьверджаны 24 лютага 1984 году (арыгінал — на францускай мове):

Артыкул 1. Нацыянальная мова Люксэмбургу — люксэмбурская.

Артыкул 2. Тэксты законаў публікуюцца на францускай мове.

Артыкул 3. Мовы адміністрацыі — на выбар люксэмбурская, нямецкая і француская.

Артыкул 4. Запыты ў адміністрацыйныя органы: калі запыт будзе ажыцьцёўлены на люксэмбурскай, францускай ці нямецкай мове, адміністрацыя па магчымасьці павінная адказаць на мове просьбіта.