Лео Таксыль

Лео Таксыль
	Лео Таксыль
	па-француску: Léo Taxil
	Лео Таксыль
Дата нараджэньня	21 сакавіка 1854
Месца нараджэньня	Марсэль;
Дата сьмерці	31 сакавіка 1907 (53 гады)
Месца сьмерці	Со[d];
Грамадзянства	Францыя
Месца вучобы	Ліцэй Цьер[d];
Занятак	журналіст, выдавец, пісьменьнік, навэліст, proofreader
Псэўданімы	Léo Taxil
	Лео Таксыль у Вікісховішчы

Лео́ Таксы́ль (па-француску: Léo Taxil), сапраўднае імя Габрые́ль Антуа́н Жага́н-Пажэ́с (па-француску: Gabriel Antoine Jogand-Pagès; 1854—1907) — францускі пісьменьнік і журналіст, яркі прадстаўнік францускага пісьменьніцтва.

Дзяцінства

Нарадзіўся ў Францыі ў 1854 годзе. Свае дзяцінства, юннацтва й вучобу Л. Таксыль правёў у езуіцкае калегіі. Іх асяродзьдзе прывяло Л. Таксыля да мысьлі, што ўся каталіцкая царква крывадушная ўстанова й усё жыцьцё Л. Таксыль яе ненавідзеў.

Творчасьць

Творчая дзейнасьць Л. Таксыля прыпала на гады барацьбы ў Францыі паміж народапраўцамі і прыхільнікамі каралеўскае ўлады. Пасьля паражэньня Францыі ў вайне з Прусыяю й падзеньня ўлады Напалявона Трэцяга разгарэлася вострая барацьба за будучы дзяржаўны лад Францыі. У канцы 1870-ых гадоў барацьба закончылася перамогаю народапраўцаў. Пачаліся ганеньні на прыхільнікаў каралеўскае ўлады і блізкае да іх каталіцкае царквы. Езуіты былі забароненыя. У Францыі вучоба дзяцей была перададзеная дзяржаўным установам, а каталіцкая царква была адсунутая ад вучобы дзяцей. Каталіцкая царква доўга была супраць новага ладу Францыі. Толькі ў 1890 годзе кардынал Лявэжэры, са згоды папы Льва ГІ, прасіў каталікоў прызнаць дзяржаўны лад краіны.

Л. Таксыль пачаў падтрымліваць народапраўцаў, якія перамаглі ў барацьбе за ўладу. Ён выдаваў кнігі, якія высьмейвалі каталіцкую царкву, паказвалі яе крывадушніцтва, злачынствы. З 1879 году Л. Таксыль выдаў некалькі твораў:

«Плоцкія паводзіны папы Пія 9»
«Сын езуіта»
«Сямейства Борджыя»
«Атруціцель Леў ГІ і пяць мільёнаў канонікаў»
«Эвангельле бавіць, або жыцьцё Ісуса Хрыста»
«Сьвяшчэнны вяртэп»

Усе кнігі сталі добра вядомымі ў Францыі, бо ў іх было многа высьмейваньня, апісаньня насільства, забойства, плоцкія чыны каталіцкіх і хрысьціянскіх сьвяшчэнікаў. Большасьць чынаў не пацьвярджаецца ніякімі доказамі, але яго творы карысталіся любоўю ў атэістаў.

У СССР творы Л. Таксыля перавыдаваліся^[3] аж да распаду СССР. Напрыклад, у БССР выдавалася кніга «Сьвяшчэнны вяртэп» ў 1987 годзе накладам 200 000 асобнікаў^[4]. Яе выкарыстоўвалі ў барацьбе з хрысьціянствам і для далейшага распаўсюджаньня атэізму ў СССР.

Крыніцы

^ ^а ^б Bibliothèque nationale de France Taxil, Léo // data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.
^ Bibliothèque nationale de France Record #12181141c, Record #154854653, Record #15489289h, Record #14941370b, Record #10371852t // BnF catalogue général (фр.) — Paris: BnF.
^ Таксиль, Лео Священный вертеп. — Масква: Политиздат, 1965. — 544 с.
^ Таксиль, Лео Священный вертеп. — Менск: Беларусь, 1987. — 510 с. — 200 000 ас.

[_997c02dd2afa006f-1] а ^б Bibliothèque nationale de France Taxil, Léo // data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.

[_40452e71ab53c034-2] Bibliothèque nationale de France Record #12181141c, Record #154854653, Record #15489289h, Record #14941370b, Record #10371852t // BnF catalogue général (фр.) — Paris: BnF.

[3] Таксиль, Лео Священный вертеп. — Масква: Политиздат, 1965. — 544 с.

[4] Таксиль, Лео Священный вертеп. — Менск: Беларусь, 1987. — 510 с. — 200 000 ас.

[1]

[2]

[3]

[4]