Кропка (знак прыпынку)
Кро́пка (.) — знак прыпынку, які выкарыстоўваецца пры напісаньні ў многіх мовах сьвету.
У беларускай мове[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У беларускай мове кропка выкарыстоўваецца:
- для завяршэньня сказу:
- Цягнік прыехаў.
- для скарачэньня словаў:
- напр. — напрыклад
- да н. э. — да нашай эры
- М. Дубоўскі — Мікола Дубоўскі
Кропку, як і іншыя знакі прыпынку, аддзяляюць ад іншых знакаў прыпынку прабелам.
Адзіночныя сказы не заўсёды маюць кропку ў канцы сказа (напрыклад, у сьпісах, у назвах).
Паходжаньне знаку[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першыя знакі прыпынку былі ў Астраміравым Эвангельлі. Спачатку быў знак крыжа (знак прыпынку), ім пісар абазначаў месца, на якім перад уходам на малебен або трапезу астанавіўся чыцец. Затым знак скараціўся да дзьвюх кропках, а потым да проста кропкі[1].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
| ||||||||