Кропка (знак прыпынку)
| Кропка | |
| . | |
| Выява | |
 | |
| ◄ ⸘ ~ ⹀ ⸗ . , ’ • .... ► | |
| Іншыя назвы | пункт |
|---|---|
| Зьвесткі | |
| Назва ў Юнікодзе | full stop |
| Юнікод | U+002E |
| HTML | ., .
|
| UTF-16 | 0x2E |
| URL-код | %2E |
| Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбалі • Лацінскія літары • Кірылічныя літары | |
Кро́пка ці пункт[1] (.) — знак прыпынку, які выкарыстоўваецца пры напісаньні ў многіх мовах сьвету.
У беларускай мове[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У беларускай мове кропка выкарыстоўваецца:
- для завяршэньня сказу:
- Цягнік прыехаў.
- для скарачэньня словаў:
- напр. — напрыклад
- да н. э. — да нашай эры
- М. Дубоўскі — Мікола Дубоўскі
Кропку, як і іншыя знакі прыпынку, аддзяляюць ад іншых знакаў прыпынку прабелам.
Адзіночныя сказы не заўсёды маюць кропку ў канцы сказа (напрыклад, у сьпісах, у назвах).
У іншых мовах[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У кітайскай і японскай мовах замест кропкі выкарыстоўваецца сымбаль 。 (U+3002).
У пісьме дэванагары, якім карыстаецца гіндзі, санскрыт, маратхі й некаторыя іншыя мовы Індыі, замест кропкі выкарыстоўваецца вертыкальная лінія: । (U+0964) .
Ува ўрду выкарыстоўваецца аналягічны кропцы сымбаль — ۔ (U+06D4).
У амхарскай і іншых мовах, якія запісваюцца Этыёпскім пісьмом, канец сказа пазначаецца чатырма кропкамі: ። (U+1362).
Паходжаньне знаку[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першыя знакі прыпынку былі ў Астраміравым Эвангельлі. Спачатку быў знак крыжа (знак прыпынку), ім пісар абазначаў месца, на якім перад уходам на малебен або трапезу астанавіўся чыцец. Затым знак скараціўся да дзьвюх кропках, а потым да проста кропкі[2].