Касьцёл Сьвятога Дамініка і кляштар дамініканаў (Пінск)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятога Дамініка і кляштар дамініканаў
| |
Касьцёл Сьвятога Дамініка
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Пінск |
Каардынаты | 52°06′49.78″ пн. ш. 26°06′09.17″ у. д. / 52.1138278° пн. ш. 26.1025472° у. д.Каардынаты: 52°06′49.78″ пн. ш. 26°06′09.17″ у. д. / 52.1138278° пн. ш. 26.1025472° у. д. |
Заснавальнік | Люкрэцыя Марыя Строцы[d] |
Дата заснаваньня | XVII ст. |
Дата скасаваньня | 1949 |
Касьцёл Сьвятога Дамініка і кляштар дамініканаў | |
Касьцёл Сьвятога Дамініка і кляштар дамініканаў на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвято́га Даміні́ка і кля́штар дамініка́наў — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Пінску. Знаходзіўся на гістарычнай Дамініканскай вуліцы[a]. Твор архітэктуры барока.
Комплекс складаўся з касьцёла і кляштарнага корпуса. У 1949 годзе савецкія ўлады зруйнавалі помнік. У 1950-я гады на месцы касьцёла збудавалі кінатэатар (цяпер царква ў гонар Уваскрасеньня Славушчага Беларускага экзархату Маскоўскага патрыярхату).
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1667 годзе жонка ваяводы полацкага Яна Караля Копаця маркграфіня Марыя Люкрэцыяй Строцы заснавала ў Пінску кляштар дамінканаў. У 1697 годзе завяршылася будаваньне драўлянага касьцёла. У 1709 годзе пачалося будаваньне новага жылога корпуса, у 1720 годзе — новага навіцыяту. У XVIII ст. пры кляштары існавала музычная капэла.
У 1785 годзе стары касьцёл разабралі. У 1787—1810-х гадох вялося будаваньне новага мураванага касьцёла[1].
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Пінск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзеяць. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1840 годзе расейскія ўлады ліквідавалі кляштар.
Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) у 1865 годзе расейскія ўлады гвалтоўна перарабілі касьцёл пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]За польскім часам царква працягвала дзеяць. У 1940-я гады на колішні касьцёл надбудавалі купалы-цыбуліны.
У Другую сусьветную вайну касьцёл назначна пацярпеў. У 1949 годзе савецкія ўлады зруйнавалі кляштарны комплекс.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцёл — 3-нэфавая 1-вежавая базыліка з паўкруглай апсыдай. Галоўны ўваход мез выгляд портыка з трыкутным франтонам. Пры перабудове касьцёл пад царкву над будынкам збудавалі два купалы.
Усярэдзіне скляпеньні падтрымліваліся шасьцю слупамі. У касьцёле захоўваўся абраз Маці Божай Ружанцовай.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычная графіка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Праект маскоўскай перабудовы, 1860 г.
-
Праект маскоўскай перабудовы, 1860 г.
-
1915 г.
-
1915 г.
Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
І. Сербаў, 1912 г.
-
І. Сербаў, 1912 г.
-
да 1915 г.
-
да 1915 г.
-
да 1915 г.
-
1915 г.
-
1915—1916 гг.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
чэрвень 1916 г.
-
1916 г.
-
1918—1939 гг.
-
1919—1939 гг.
-
1921 г.
-
1930-я гг.
-
1947 г.
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Горкага
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Ярашэвіч А. Пінскі кляштар дамініканцаў // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 436.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.