Перайсьці да зьместу

Гальгінішкі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Гальгінішкі
лац. Halhiniški / Halginiški
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Ашмянскі
Сельсавет: Мураванаашмянкоўскі
Насельніцтва: 13 чал. (2009)[1]
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1593
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 54°26′26″ пн. ш. 25°42′49″ у. д. / 54.44056° пн. ш. 25.71361° у. д. / 54.44056; 25.71361Каардынаты: 54°26′26″ пн. ш. 25°42′49″ у. д. / 54.44056° пн. ш. 25.71361° у. д. / 54.44056; 25.71361
Гальгінішкі на мапе Беларусі ±
Гальгінішкі
Гальгінішкі
Гальгінішкі
Гальгінішкі
Гальгінішкі
Гальгінішкі

Гальгі́нішкі[2] — вёска ў Беларусі, каля ракі Мерачанкі. Уваходзяць у склад Мураванаашмянкоўскага сельсавету Ашмянскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Знаходзяцца ў пагранічнай зоне[3].

Гелікін (Gelikin) і Гінгель (Gingel[4]) — імёны германскага паходжаньня[5].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[6], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[7]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная «лінія Сафарэвіча» (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[8].

  • 1866 год — 135 чалавек[9]
  • 1999 год — 31 чалавек
  • 2009 год — 13 чалавек[1]
  1. ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году
  2. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 105
  3. ^ Пералік населеных пунктаў, разьмешчаных у пагранічнай зоне. Сайт пагранічнага камітэту
  4. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1954. S. 277.
  5. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 567.
  6. ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
  7. ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
  8. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
  9. ^ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom II: Derenek — Gżack. — Warszawa, 1881. S. 656.