Перайсьці да зьместу

Галошаўка (вёска)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Галошаўка
лац. Hałošaŭka
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Талачынскі
Сельсавет: Коханаўскі
Насельніцтва: 25 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2136
СААТА: 2246756036
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 54°28′58.9″ пн. ш. 30°5′24.5″ у. д. / 54.483028° пн. ш. 30.090139° у. д. / 54.483028; 30.090139Каардынаты: 54°28′58.9″ пн. ш. 30°5′24.5″ у. д. / 54.483028° пн. ш. 30.090139° у. д. / 54.483028; 30.090139
Галошаўка на мапе Беларусі ±
Галошаўка
Галошаўка
Галошаўка
Галошаўка
Галошаўка
Галошаўка

Гало́шаўка[1]вёска ў Беларусі, на правым беразе ракі Сакалянкі. Уваходзіць у склад Коханаўскага сельсавету Талачынскага раёну Віцебскай вобласьці.

Вялікае Княства Літоўскае

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Упершыню Галошаўка ўпамінаецца ў 1643 годзе як вёска ў складзе Шклоўскай воласьці Аршанскага павету Віцебскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага[2].

Пад уладай Расейскай імпэрыі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772 год) Галошаўка апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі. На 1782 год яна была ў складзе маёнтку Александрыі ў валоданьні С. Р. Зорыча і налічвала 46 двароў, тут дзеяла царква, працаваў млын[3].

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Галошаўка абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад БССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала вёску разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1924 году Галошаўку вярнулі БССР.

  • XVIII стагодзьдзе: 1782 год — 197 чал, зь іх 146 муж. і 151 жан. сялянаў
  • XX стагодзьдзе: 1999 год — 40 чалавек
  • XXI стагодзьдзе: 2010 год — 25 чалавек
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 437.
  2. ^ Biblioteka Czartoryskich w Krakowie, sygn. 9233, ark. 143v.
  3. ^ Расейскі дзяржаўны архіў старажытных актаў. Ф. 1355, воп. 1, спр. 716.