Ботава
Ботава | |
трансьліт. Botava | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Берасьцейская |
Раён: | Пінскі |
Сельсавет: | Навадворскі |
Плошча: |
|
Насельніцтва: | 259 чал. (2009) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 165 |
Паштовы індэкс: | 225735 |
Нумарны знак: | 1 |
Геаграфічныя каардынаты: | 52°20′10″ пн. ш. 26°18′49″ у. д. / 52.33611° пн. ш. 26.31361° у. д.Каардынаты: 52°20′10″ пн. ш. 26°18′49″ у. д. / 52.33611° пн. ш. 26.31361° у. д. |
Ботава на мапе Беларусі ± ![]() ![]() Ботава |
Бо́тава[2] — вёска ў Пінскім раёне Берасьцейскай вобласьці. Уваходзіць у склад Навадворскага сельсавету. На поўначы вёскі знаходзіцца вадасховішча Пагост.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У XVII стагодзьдзі ўласнасьць Стэткевічаў. У XVIII ст. пераходзіць у валоданьне князёў Друцкіх-Любецкіх. У 1795 годзе пры капліцы Сьв. Мікалая далучаны да праваслаўя 240 мужчын і 197 жанчын. У канцы XIX стагодзьдзя на могілках пабудавана Георгіеўская царква, якая не захавалася.
У сакавіку 1944 году фашысты спалілі 40 двароў, забілі 2 жыхароў.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 2009 год — 259 жыхароў
- 1999 год — 469 жыхароў
Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Мікалай Шпакоўскі (1940—2001) — вучоны ў галіне хірургіі і геранталёгіі, доктар мэдыцынскіх навук, сябра Расейскай акадэміі мэдыцынскіх навук, чалец-карэспандэнт Міжнароднай акадэміі геранталёгіі.
Інфармацыя для турыстаў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Георгіеўская царква (1989 год)
- Археалягічныя помнікі:
- Стаянка эпохі нэаліту 4—3 тысячагодзьдзя да н. э.
- Стаянка эпохі нэаліту і бронзавага веку[3];
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ http://www.pravo.by/document/?guid=12551&p0=D918b0089353
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 235
- ^ «Свод памятников истории и культуры Белоруссии. Брестская область». Минск, издательство «Белорусская Советская Энциклопедия имени Петруся Бровки», 1990 год