Асташына

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Асташына
трансьліт. Astašyna
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Наваградзкі
Сельсавет: Асташынскі
Насельніцтва: 120 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1597
Паштовы індэкс: 231422
СААТА: 4243840041
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 53°41′30″ пн. ш. 26°1′25″ у. д. / 53.69167° пн. ш. 26.02361° у. д. / 53.69167; 26.02361Каардынаты: 53°41′30″ пн. ш. 26°1′25″ у. д. / 53.69167° пн. ш. 26.02361° у. д. / 53.69167; 26.02361
Асташына на мапе Беларусі ±
Асташына
Асташына
Асташына
Асташына
Асташына
Асташына
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Аста́шына[1]вёска ў Наваградзкім раёне Гарадзенскай вобласьці, у Асташынскім сельсавеце. Празь вёску цячэ рака Валоўка.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вёска Асташына зьяўляецца найстарэйшай вёскай Наваградзкага раёну. Упершыню яна згадваецца ў дакумэнтах пад 1401 годам, як двор Наваградзкай зямлі, які належаў вялікаму князю літоўскаму Вітаўту і быў падараваны ім свайму брату Жыгімонту.

У сакавіку 1932 году ў вёсцы адбылося паўстаньне сялян супраць памешчыкаў і асаднікаў. Было спалена некалькі маёнткаў і фальваркаў, вызвалены арыштаваныя сяляне. Пасьля прыбыцьця паліцыі ў вёсцы адбылася перастрэлка. Пасьля прадаўленьня выступу 4 селяніны былі павешаныя, 5 атрымалі пажыцьцёвае зьняволеньне і 44 розныя тэрміны вязьніцы.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 2010 год — 120 чалавек
  • 2001 год — 250 чалавек
  • 1999 год — 243 чалавекі

Інфармацыя для турыстаў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Млын (XIX ст.)
  • Сядзібна-паркавы комплекс (XIX ст.)

Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Уваходзіць у склад аграпрадпрыемства імя Адама Міцкевіча. Працуе клюб, бібліятэка, крама.

Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Стэфан Грабоўскі (17671847) — вайсковы і дзяржаўны дзяяч, генэрал. Адзін з кіраўнікоў паўстаньня Т. Касьцюшкі.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 291

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]