Аляксей Навальны

Алексей Навальны
	Алексей Навальны
	па-расейску: Алексей Анатольевич Навальный
	Навальны падчас выбараў мэра Масквы ў 2013 годзе
лідэр „Расеі будучыні“[d]
	17 лістапада 2013 — 19 траўня 2018
Наступнік	Іван Жданаў[d]
лідэр „Расеі будучыні“[d]
	28 сакавіка 2019 — 17 студзеня 2021
Папярэднік	Іван Жданаў[d]
Наступнік	Леанід Волкаў[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	4 чэрвеня 1976; Бутынь, Маскоўская вобласьць;
Памёр	16 лютага 2024[…] (47 гадоў); Папраўчая калёнія №3[d], Ямала-Ненецкая аўтаномная акруга;
Партыя	Партыя прагрэсу
Адукацыя	юрыдычны факультэт Расейскага ўнівэрсытэту дружбы народаў
Сужэнец	Юлія Барысаўна Навальная (да 2013 г.)
Дзеці	Дачка: Дар’я,; сын: Захар
Бацька	Анатоль Іванавіч Навальны
Маці	Людміла Іванаўна Навальная
Узнагароды	Person of the Year[d] (2009) FP Top 100 Global Thinkers[d] (2011) прэмія Плятформы эўрапейскай памяці і сумленьня[d] (2015) Time 100[d] (2017, 2021) Courage Award[d] (2021) Прэмія Барыса Нямцова[d] (2021) Knight of Freedom Award[d] (2021) прэмія імя Андрэя Сахарава (кастрычнік 2021) M100 Media Award[d] (6 кастрычніка 2021) The BOBs[d] Civil Courage Prize[d] (2022) Günter Walraff award[d] (2023) Бэмбі[d] (2023) Dresden Prize[d] (4 красавіка 2024) Q134304555? (2024)
Подпіс
Сайт	navalny.com (рас.)

Аляксей Анатолевіч Навальны (па-расейску: Алексей Анатольевич Навальный; 4 чэрвеня 1976, Бутынь, Адзінцоўскі раён, Маскоўская вобласьць, РСФСР, СССР — 16 лютага 2024, папраўчая калёнія № 3, Харп, Ямала-Ненецкая аўтаномная акруга, Цюменская вобласьць, Расея^[12]) — расейскі дзяржаўны й грамадзкі дзеяч, прадпрымальнік. Стваральнік «Фонду змаганьня з карупцыяй», які аб’ядноўвае зьвязаныя з сабою праекты, скаваныя, як абвяшчаецца стваральнікамі, супраць карупцыі й дзяржаўнай прапаганды («Расьпілоўваньне», «Рос Яма», «Рос Выбары», «Добрая машына праўды», «РосЖКХ»). Вядомы сваімі расьсьледаваньнямі пра карупцыю ў Расеі. Аўтар аднаго з самых рэйтынгавых грамадзка-палітычных блогаў у «Жывым Часопісе». Былы раднік рады дырэктараў кампаніі «Аэрафлёт».

Адукацыя

У 1998 годзе Аляксей Навальны скончыў юрфак РУДН, папоўніўшы касту маладых расійскіх юрыстаў. Пасля атрымання першай вышэйшай адукацыі ён адразу паступіў у фінансавую акадэмію пры ўрадзе РФ, якую скончыў у 2001 годзе.

У 2010 годзе Навальны зноў сеў на студэнцкую лаву. На гэты раз прадметам вывучэння стала праграма «Yale World Fellows» знакамітага амерыканскага Ельскага ўніверсітэта. Гэтая праграма накіравана на навучанне лідараў новай фармацыі, якія ўмеюць і жадаюць весці міжнародны дыялог. Можна выказаць здагадку, што менавіта там і вырашылася яго далейшы лёс.

Заняў другое месца на выбарах мэра Масквы 2013 году, атрымаў 27,24% галасоў выбарцаў, саступіўшы Сяргею Сабяніну. З 17 лістапада 2013 году да 19 траўня 2018 году ўзначальваў Цэнтральны савет палітычнай партыі «Партыя прагрэсу». У сьнежні 2016 году заявіў пра намер браць удзел у выбарах прэзыдэнта Расеі, якія адбыліся ў сакавіку 2018 году.

З пачатку 2010-х гадоў праходзіць абвінавачаным, адказчыкам і сьведкам па шэрагу крымінальных, адміністрацыйных, грамадзянскіх і арбітражных справаў. Найболей гучнымі зь іх зьяўляюцца «Справа Кіраўлесу» і «Справа Іў Рашэ». У ліпені 2013 году быў асуджаны Кіраўскім абласным судом па «справе Кіраўлесу» на 5 гадоў умоўна, у 2016 годзе Вярхоўны суд РФ скасаваў гэты прысуд, у лютым 2017 году Кіраўскім аблсудом прысуджаны паўторна да 5 гадоў пазбаўленьня волі ўмоўна, прысуд уступіў у законную сілу. Па справе «Іў Рашэ» 30 сьнежня 2014 году Навальны прысуджаны да 3,5 году пазбаўленьня волі ўмоўна (прысуд уступіў у законную сілу).

Узнагароды

Прэмія імя Андрэя Сахарава (2021)^[13]

Крыніцы

^ ^а ^б Alexej Nawalny // Munzinger Personen (ням.)
^ ^а ^б ^в ^г Nawalny Aleksiej // (нявызначаны загаловак)
^ ^а ^б ^в ^г ФСИН: Алексей Навальный умер в колонии (рас.) — Meduza, 2024.
^ ^а ^б Russische Justiz: Oppositioneller Nawalny in Haft gestorben (ням.)
^ ^а ^б Putin critic Alexei Navalny dies in Arctic Circle jail (брыт. анг.) — 2024.
^ ^а ^б История одного Навального (рас.) — 2019.
^ Партия Навального получила название «Россия будущего» (рас.)
^ Алексей Навальный. Биография Алексей Навальный. Биография (рас.) — 2013.
^ Alexey Navalny – Maurice R. Greenberg World Fellows Program (анг.)
^ Алексей Навальный. Биография (рас.) — 2013.
^ ^а ^б Alexei Navalny: Russia's vociferous Putin critic (брыт. анг.) — 2011.
^ Алексей Навальный умер в колонии. Причины смерти устанавливаются (рас.)
^ Alexej Nawalny bekommt Menschenrechtspreis der EU (ням.). Der Spiegel(be) (2021-10-20). Праверана 2021-10-20 г. Архіўная копія ад 2021-10-20 г.

Вонкавыя спасылкі

[_760890cd5223178d-1] а ^б Alexej Nawalny // Munzinger Personen (ням.)

[_96e0973e27819ca5-2] а ^б ^в ^г Nawalny Aleksiej // (нявызначаны загаловак)

[_f31b494b50506c89-3] а ^б ^в ^г ФСИН: Алексей Навальный умер в колонии (рас.) — Meduza, 2024.

[_3cfdb9f8e0c63330-4] а ^б Russische Justiz: Oppositioneller Nawalny in Haft gestorben (ням.)

[_bf5896b72ca20ad3-5] а ^б Putin critic Alexei Navalny dies in Arctic Circle jail (брыт. анг.) — 2024.

[_b44bc2abbdf89eac-6] а ^б История одного Навального (рас.) — 2019.

[_e7054265b8d5d5f5-7] Партия Навального получила название «Россия будущего» (рас.)

[_1bf9d4435396ee25-8] Алексей Навальный. Биография Алексей Навальный. Биография (рас.) — 2013.

[_09e27b797d7d122a-9] Alexey Navalny – Maurice R. Greenberg World Fellows Program (анг.)

[_77e345977bcd2936-10] Алексей Навальный. Биография (рас.) — 2013.

[_7af5817ac7e342d3-11] а ^б Alexei Navalny: Russia's vociferous Putin critic (брыт. анг.) — 2011.

[12] Алексей Навальный умер в колонии. Причины смерти устанавливаются (рас.)

[13] Alexej Nawalny bekommt Menschenrechtspreis der EU (ням.). Der Spiegel(be) (2021-10-20). Праверана 2021-10-20 г. Архіўная копія ад 2021-10-20 г.

[1]

[2]

[11]

[3]

[4]

[5]

[12]

[13]

Нарматыўны кантроль
Міжнародныя	FAST МІСН VIAF WorldCat
Нацыянальныя	Нарвэгія Нямеччына Ізраіль ЗША Швэцыя Латвія Японія Чэхія Нідэрлянды Польшча Расея
Артысты	MusicBrainz
Іншыя	IdRef