Кундзкая культура: розьніца паміж вэрсіямі

	Гісторыя Эстоніі;
	Кундзкая культура; Нарвенская культура; Эсты; Чудзь; Балтыйскія фіны;
	Асільянцы; Крыжовыя паходы; Дацкая Эстонія; Старая Лівонія;
	Лівонская вайна (1558—1583); Інфлянцкае княства (1562—1629); Паўночная вайна (1700—1721); Ліфляндзкая губэрня (1712—1918); Эстляндзкая губэрня (1795—1918);
	Нацыянальнае абуджэньне; Кайзэраўская акупацыя; Абвяшчэньне незалежнасьці; Вызвольная вайна;
	Эпоха цішыні; Другая сусьветная вайна; Савецкая акупацыя; Рэспубліка Эстонія;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 18:11, 30 сакавіка 2016

Ку́ндзкая культу́ра — мэзалітычная культура VIII—V тысячагодзьдзяў да нашай эры, распаўсюджаная на тэрыторыі ўсходняй Прыбалтыкі ад Польшчы да Ленінградзкай вобласьці і паўднёвай Фінляндыі. Разьвілася на базе сьвідэрскай культуры і пазьней эвалюцыянавала ў нарвенскую культуру. Пуліскае паселішча кундзкай культуры лічыцца сьледам старажытнага знаходжаньня чалавека на тэрыторыі Эстоніі. Кундзкая культура названа ў гонар эстонскага места Кунда (знаходзіцца каля 110 кілямэтраў на ўсход ад Таліну, побач зь якім было знойдзена першае шырока вывучанае паселішча на гары Ламасьмяэ і ў навакольным тарфяніку.

На тэрыторыі Беларусі вядомыя тры паселішчы, два ў Полацкім раёне і адно — у Верхнядзьвінскім.

Прадстаўнікі культуры часта выкарыстоўвалі для вытворчасьці інструмэнтаў і зброі рогі і косткі, што было абумоўлена рэдкімі радовішчамі крэменю ў рэгіёне. Мёртвых хавалі ў выпрастаным становішчы ў адзіночку ці групамі (часам у некалькі ярусаў), часта пасыпалі трупы вохрай і клалі да іх прылады працы.

Выказваюцца здагадкі, што носьбіты гэтай культуры мелі гаплягрупу N1c.

Вонкавыя спасылкі

Разьвіцьцё прыроднага асяродзьдзя і культурна-храналягічнае дзяленьне мэзаліту лясной зоны Ўсходняй Эўропы

@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 Прадстаўнікі культуры часта выкарыстоўвалі для вытворчасьці інструмэнтаў і зброі рогі і косткі, што было абумоўлена рэдкімі радовішчамі крэменю ў рэгіёне. Мёртвых хавалі ў выпрастаным становішчы ў адзіночку ці групамі (часам у некалькі ярусаў), часта пасыпалі трупы вохрай і клалі да іх прылады працы.
-Выказваюцца здагадкі, што носьбіты гэтай культуры мелі [[Галягрупа N (Y-ДНК)|гапягрупу N1c]].
+Выказваюцца здагадкі, што носьбіты гэтай культуры мелі [[Гаплягрупа N (Y-ДНК)|гаплягрупу N1c]].
 == Вонкавыя спасылкі ==

п а р Археалягічныя культуры Беларусі
Палеаліт	Арэнсбурская Арыньяцкая Валкушанская Грэнская Ліпская Расецінская Сьвідэрская
Мэзаліт	Днепра-дзясьнінская Каморніцкая Кудлаеўская Кундзкая Лінгбі Сожаўская Пясочнароўская Яніславіцкая
Нэаліт	Верхнедняпроўская Ямкава-грабеньчатая Дзясьнінская Кампінійская Нарвенская Днепра-данецкая Нёманская Паўночнабеларуская Прыпяцка-нёманская Усьвяцкая
Энэаліт	Лейкападобных кубкаў Кулепадобных амфар Шнуравой керамікі
Бронзавы век	Сосьніцкая Стрыжаўская Сярэднедняпроўская Тшынецкая Шматвалікавай керамікі
Жалезны век	Банцараўская Вельбарская Дзякоўская Днепра-дзьвінская Зарубінецкая Заходнебалцкая Заходнебалцкіх курганоў Кіеўская Лужыцкая Мілаградзкая Паморская Пшэварская Тушамлінская Чарняхоўская Штрыхаванай керамікі Юхнаўская
Раньняе сярэднявечча	Калочынская Лука-райкавецкая Полацка-смаленскіх доўгіх курганоў Праская Раньніх доўгіх курганоў Роменская Усходнелітоўскіх курганоў
Заўвага: археалягічныя культуры сыстэматызаваныя паводле пачатку існаваньня на тэрыторыі Беларусі. Больш поўную храналёгію глядзіце ў адпаведных артыкулах ці ў артыкуле Старажытная гісторыя Беларусі