Вінцэнці Бучынскі

Вінцэнці Бучынскі
Вінцэнці Бучынскі
Дата нараджэньня	17 сакавіка 1789
Месца нараджэньня	Полацкае ваяводзтва, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Дата сьмерці	29 сакавіка 1853
Месца сьмерці	Лёвэн, Бэльгія
Школа/традыцыя	Полацкая езуіцкая акадэмія
Пэрыяд	1-я палова ХІХ стагодзьдзя
Асноўныя зацікаўленасьці	лёгіка, мэтафізыка, этыка

Вінцэнці Бучынскі (1789, цяпер Віцебская вобласьць, Беларусь — 1853, Лёвэн, Бэльгія) — беларускі філёзаф і багаслоў, пісьменьнік і літаратурны крытык.

Доктар багаслоўя (1818). Прафэсар філязофіі Полацкай езуіцкай акадэміі і стваральнік-рэдактар 1-га ў Беларусі літаратурна-навуковага часопісу «Полацкі штомесячнік» (1818—1820). Выдаў 3-томныя «Філязофскія разважаньні» (1843—1844, Вена) пра лёгіку, мэтафізыку і этыку. Прафэсар Лёвэнскага каталіцкага ўнівэрсытэту ў Бэльгіі (1848—1853).

Жыцьцяпіс

20 студзеня 1805 году ўступіў у Таварыства Ісуса ў Дынабургу (Віцебская губэрня) і прайшоў выпрабаваньне паслушнікам. У 1805—1807 гадох навучаўся ў Полацкім езуіцкім калегіюме, дзе атрымаў ступеню магістра філязофіі і пачаў выкладаць. З 1809 году выкладаў паэтыку і рыторыку ў Амсьціслаўскім і Віцебскім езуіцкіх калегіюмах. У 1814 годзе стаў сьвятаром. У 1815—1818 гадох прайшоў курс багаслоўя ў Полацкай езуіцкай акадэміі, дзе атрымаў ступеню доктара багаслоўя. З 1818 году быў прафэсарам філязофіі Полацкай езуіцкай акадэміі на факультэце вольных, філязофскіх, натуральных i гуманітарных навук, дзе выкладаў натуральнае права, палітычную эканомію i статыстыку да закрыцьця акадэміі ў 1820 годзе. У 1818 годзе стварыў 1-ы ў Беларусі літаратурна-навуковы часопіс «Полацкі штомесячнік» і быў ягоным рэдактарам да закрыцьця ў 1820 годзе. Выдаў у часопісе сваё «Гістарычнае дасьледаваньне аб слушнасьці прысуду, паводле якога быў распушчаны ордэн тампліераў». У 1818 годзе тамсама ананімна выказаў заўвагі ў адказ на палеміку прафэсароў Віленскага ўнівэрсытэту наконт паэмы Нікодама Мусьніцкага «Палтава» 1803 году, выдадзенай у Полацку. Друкаваў у часопісе зьвесткі пра насельніцтва Полацка і Полацкага павету.

У 1821 годзе пераехаў на Галічыну ў Аўстрыйскую імпэрыю. У 1821—1834 гадох выкладаў філязофію ў Цярнопальскім езуіцкім калегіюме (Каралеўства Галічыны і Ўладзімерыі(uk); цяпер Украіна), а ў 1834—1835 гадох — багаслоўе ў калегіюме ў Новым Сончы (Каралеўства Галічыны і Ўладзімерыі; цяпер Польшча). У 1835 годзе пераехаў у аўстрыйскае Герцагства Штырыя, дзе да 1837 году выкладаў філязофію з Грацы. У 1837—1848 гадох працягнуў выкладаць філязофію ў Лінцы (Эрцгерцагства Аўстрыя). У 1843—1844 гадох выдаў у Вене 3-томныя «Філязофскія разважаньні» на лаціне (па томе: лёгіка, мэтафізыка, этыка), у якіх у якасьці ілюстрацыйных прыкладаў выкарыстоўваў гісторыю Вялікага Княства Літоўскага і Польшчы. З 1848 году выкладаў у Лёвэнскім каталіцкім унівэрсытэце (Бэльгія). Пакінуў рукапісныя працы па гісторыі Беларусі і Польшчы, рэлігійнага жыцьця і філязофіі.