Гісторыя
| Гісторыя | |
| Навука | |
 «Алегорыя гісторыі», Нікаляас Гізіс (1892) | |
«Алегорыя гісторыі», Нікаляас Гізіс (1892) | |
| Зьвесткі | |
|---|---|
| Падкляса ад | прадмет дасьледаваньня[d], ланцуг падзеяў[d] і падзея |
| Вывучаецца ў | гісторыя — навука[d], гістарыяграфія і historical game studies[d] |
| Асноўныя кірункі | гл. ніжэй |
| Гісторыя ў Вікісховішчы | |
Гісто́рыя (ад грэц. ιστορία — «расказ пра мінулае, пра пазнанае») — комплекс грамадзкіх навук, што вывучае мінулае чалавецтва. Гэта агульны тэрмін, які адносіцца да мінулых падзеяў, а таксама ў ягонае азначэньне ўваходзіць выкрыцьцё, збор, арганізацыя і прадстаўленьне інфармацыі аб гэтых падзеях. Гэты панятак уключае касьмічную, геалягічную і арганічную гісторыі, але часьцяком у агульным маецца на ўвазе гісторыя чалавецтва. Навукоўцы, якія займаюцца вывучэньнем і ўпарадкаваньнем ведаў па гісторыі называюцца гісторыкамі. Падзеі гісторыі, якія адбываліся да часоў пісьмовага запісу лічацца перадгісторыяй.
Гісторыя падзяляецца паводле глябальнай праблематыцы на сусьветную гісторыю і гісторыю асобных краін і народаў (напрыклад, гісторыя Беларусі). Паводле пэрыядызацыі вылучаюць гісторыю першабытнага ладу, старажытнага сьвету, Сярэднявечча, новага часу, найноўшага часу, сучаснасьці. Паводле галінаў досьледаў гісторыя падзяляецца на ваенную, палітычную, эканамічную гісторыі ды іншыя. Гісторыя розных бакоў культуры, навукі і тэхнікі вывучаецца гістарычнымі разьдзеламі адпаведных навук (гісторыя тэатру, гісторыя матэматыкі ды іншыя). Гісторыя можа зьяўляецца складоваю часткаю групы гуманітарных навук, што вывучае пэўны рэгіён (напрыклад, афрыканістыка), народ (сыналёгія) ці групу народаў (славяназнаўства).
Структура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На сёньня няма агульнапрынятай структуры гістарычнай галіны. Ейны склад залежыць ад тэарэтычных прынцыпаў і традыцыяў, прынятых сярод гісторыкаў. У гістарычную галіну ведаў уваходзяць асобныя разьдзелы, дапаможныя гістарычныя дысцыпліны і спэцыяльныя гістарычныя навукі.
Разьдзелы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дзеля зручнасьці вывучэньня гісторыі чалавецтва ў цэлым яна падзяляецца на часткі, на аснове ўліку аб’ектыўнага ходу разьвіцьця грамадзтва.
Спэцыяльныя навукі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Самастойнае месца ў гістарычнай галіне ведаў займаюць ейныя арганічныя часткі — спэцыяльныя гістарычныя навукі:
Дапаможныя дысцыпліны
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Таксама да гістарычнай навукі адносяцца дапаможныя або спэцыяльныя гістарычныя дысцыпліны:
- крыніцазнаўства;
- археаграфія;
- дыпляматыка;
- храналёгія;
- сфрагістыка;
- генэалёгія;
- геральдыка;
- нумізматыка;
- прасапаграфія;
- гістарыясофія.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Самахвалаў, Д. С. Гісторыя гістарычнай думкі: курс лекцый. — Мінск: БДУ, 2013. — 131 с. — ISBN 978-985-518-807-1