Яцэк Качмарскі

Яцэк Качмарскі
	Яцэк Качмарскі
	Яцэк Марцін Качмарскі
	Яцэк Качмарскі ў 1992 годзе
Дата нараджэньня	22 сакавіка 1957
Месца нараджэньня	Варшава, Польшча
Дата сьмерці	10 красавіка 2004
Месца сьмерці	Гданьск, Польшча
Прычына сьмерці	рак гартані[d]
Месца пахаваньня	Вайсковыя могілкі на Павонзках[d];
Месца вучобы	факультэт паляністыкі Варшаўскага ўнівэрсытэту[d] (1980);
Прафэсія	паэт, празаік, сьпявак, бард, музыка
Навуковая сфэра	паэзія, пратэставая песьня[d], словы[d], guitar performance[d], філялёгія і проза
Месца працы	Радыё «Свабода» і «Свабодная Эўропа»;
Жанры	аўтарская песьня[d]
Інструмэнты	гітара
Бацька	Janusz Kaczmarski[d]
Маці	Anna Trojanowska-Kaczmarska[d]
Дзеці	Патрыцыя Вольны[d]
Сайт	kaczmarski.art.pl(пол.)
Подпіс
	Яцэк Качмарскі ў Вікісховішчы

Я́цэк Ма́рцін Качма́рскі (па-польску: Jacek Kaczmarski; 22 сакавіка 1957, Варшава — 10 красавіка 2004, Гданьск) — культавы польскі бард часоў Салідарнасьці.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дэбютаваў як выканаўца ў 1970-х, тройчы атрымліваў Гран-пры Студэнцкага фэстывалю песьні ў Кракаве. Шырокую вядомасьць набыў пры канцы 70-х зь песьнямі пратэсту супраць камуністычнага панаваньня ў Польшчы. Самыя вядомыя песьні «Nasza klasa», «Mury», «Obława», «Poczekalnia» (саўндтрэк да стужкі «Палац» Кшыштафа Кісьлеўскага). Яго песьні сталі гімнамі антыкамуністычнай апазыцыі, а сам Качмарскі лічыўся голасам руху «Салідарнасьць».

У 1981 годзе вымушана эміграваў. Працаваў у польскай рэдакцыі Радыё Свабодная Эўропа, канцэртаваў па ўсім сьвеце і запісваў альбомы, якія неаднаразова набывалі залаты статус. Вярнуўся ў краіну пасьля падзеньня камуністычнага рэжыму ў 1990 годзе.

Працягваў пісаць песьні, канцэртаваць і выдаваць зборнікі паэзіі і прозы. Быў прызнаны заслужаным дзеячом культуры Польшчы, атрымаў Кавалерскі Крыж ордэна Адраджэньня Польшчы з рук прэзыдэнта краіны Аляксандра Квасьнеўскага, узнагароджаны прэміяй «Фрэдэрык».

У 2004 годзе захварэў на рак гартані, страціў голас. Памёр 10 красавіка 2004 году ў шпіталі ў Гданьску. У 2006 годзе прэзыдэнтам Лехам Качынскім пасьмяротна адзначаны Камандорскім Крыжом ордэна Адраджэньня Польшчы — адной з найвышэйшых польскіх дзяржаўных узнагародаў.

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

1979 — Mury (Сьцены)
1980 — Raj (Рай)
1981 — Muzeum (Музэй)
1981 — Krzyk (Крык)
1982 — Strącanie aniołów (Ападкі анёлаў) — плыт выдадзены на эміграцыі (Швэцыя)
1982 — Carmagnole — плыт выдадзены на эміграцыі (Нямеччына)
1983 — Chicago — Live — плыт выдадзены на эміграцыі (ЗША)
1986 — Litania (Літанія) — плыт выдадзены на эміграцыі (Аўстралія)
1987 — Kosmopolak (Касмапаляк)
1989 — Dzieci Hioba (Дзеці Ёва)
1990 — Głupi Jasio (Дурны Яська)
1990 — Live '90 — першы канцэрт па вяртаньні на Радзіму
1991 — Mury w Muzeum Raju (Сьцены ў Музэі Рая)
1992 — Bankiet (Банкет)
1992 — Wojna postu z karnawałem (Вайна паста і карнавала)
1993 — Sarmatia (Сарматыя)
1993 — Szukamy stajenki (Шукаем хлеўчык)
1995 — Pochwała łotrostwa (Хвала зладзейству)
1997 — Między nami (Паміж намі)
1997 — Koncert '97 (Канцэрт '97) — два канцэртныя плыты
1999 — Dwie Skały (Дзьве скалы)
2000 — Dwadzieścia (5) lat później (Праз дваццаць (5) гадоў) — плыт на 20-годзьдзе «Салідарнасьці» і 25-годзьдзя публічнай дзейнасьці Яцэка Качмаркага
2001 — Mimochodem (Мімаходам)
2003 — Złota kolekcja: Źródło (Залатая калекцыя: Крыніца) — кампіляцыя
2003 — Złota kolekcja: Pokolenie (Залатая калекцыя: Пакаленьне) — кампіляцыя
2004 — Syn marnotrawny (Марнатраўны сын) — збор 22 плытоў у лічбавай вэрсіі
2005 — Świadectwo (Паказаньні)
2006 — Suplement (Дадатак) — збор 7 плытоў з раней не выдаванымі песьнямі
2007 — Mała Arka Noego (Малы Ноеў каўчэг) — збор з 8 раней не выдаваных плытоў
2007, 22 сакавіка — Arka Noego (Ноеў каўчэг) — збор з 37 плытоў (Syn marnotrawny, Suplement і Mała Arka Noego)
2008 — Trasa Koncertowa ’97 (Гастролі ’97) ч. I і II — адноўлены плыт «Koncert ’97»
2008 — Scena to dziwna (Дзіўная гэта сцэна) — збор з 5 DVD плытоў зь відэазапісамі з 1980—2001