Царква Сьвятой Тройцы (Мір)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Царква Сьвятой Тройцы
| |
Траецкая царква па маскоўскай перабудове
| |
Краіна | Беларусь |
Мястэчка | Мір |
Каардынаты | 53°27′08.17″ пн. ш. 26°44′08.4″ у. д. / 53.4522694° пн. ш. 26.735667° у. д.Каардынаты: 53°27′08.17″ пн. ш. 26°44′08.4″ у. д. / 53.4522694° пн. ш. 26.735667° у. д. |
Канфэсія | Беларускі экзархат |
Эпархія | Наваградзкая япархія[d] |
Архітэктурны стыль | псэўдарускі стыль[d] |
Дата заснаваньня | XVI ст. |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Царква Сьвятой Тройцы | |
Царква Сьвятой Тройцы на Вікісховішчы |
Царква Сьвятой Тройцы — помнік архітэктуры XVI стагодзьдзя ў Міры. Знаходзіцца на гістарычным Рынку[a]. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Канстантынопальскага патрыярхату, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор архітэктуры барока, мастацкае аблічча якога пацярпела ў выніку маскоўскай перабудовы. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1695 годзе з фундацыі Мікалая Радзівіла «Сіроткі» ў Міры збудавалі драўляную царкву. На мяжы XVI—XVII стагодзьдзяў драўляны будынак замянілі на мураваны. Аўтарства праекту помніка прыпісваюць Я. М. Бэрнардоні[1]. У 1705 годзе пры царкве з фундацыі Караля Станіслава Радзівіла пачаў дзеяць манастыр базылянаў.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Мір апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, царква і манастыр працягвалі дзеяць, аднак у 1824 годзе ўлады Расейскай імпэрыі ліквідавалі манастыр. Па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-Каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). Па пажары 1865 году царкву перабудавалі ў маскоўскім стылі і наноў асьвяцілі 9 чэрвеня 1868 году.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]За савецкім часам царква не зачынялася.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Помнік архітэктуры раньняга барока. Гэта была 1-нэфавая базыліка з трансэптам, да якога далучаецца глыбокая паўкруглая апсыда. Даўжыня трансэпта роўная даўжыні нэфа. Уваход у царкву быў празь невялікі бабінец. Будынак асьвятляўся лучковымі вокнамі (2 на баках нэфа і 3 на тарцах трансэпта).
У выніку маскоўскай перабудовы над бабінцам збудавалі 3-ярусную вежу-званіцу (васьмярык на 2 чацьверыках) з мураваным першым паверхам, драўлянымі 2-м і 3-м ярусамі, завершаную 8-гранным шатровым дахам з купалам-цыбулінай на глухім барабане[2]. Апроч таго, над асноўным аб’ёмам паставілі 5 несапраўдных купалаў-цыбулінаў. Асноўны аб’ём накрылі 4-схільным, апсыду — паўавальным, бабінец — 2-схільным дахамі. Вокны парарабілі пад круглыя і прастакутныя з аркавымі завяршэньнямі. У месцы злучэньня нэфа і трансэпта ўладкавалі сходы.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычныя здымкі і графіка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
каля 1900 г.
-
Я. Драздовіч, 1927 г.
-
1938 г.
-
да 1939 г.
Сучасныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
У панараме мястэчка
-
Агульны выгляд
-
Званіца
-
Бакавы фасад
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Чырвонаармейская, 2
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 353.
- ^ Чарнатаў В. Мірская Троіцкая царква // Архітэктура Беларусі. Энцыкл. — Менск, 1993. С. 347
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак А — Я. — 690 с. — ISBN 978-985-11-0487-7
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 412Г000320 |