Царква Сьвятога Міхала Арханёла (Уселюб)
| Помнік сакральнай архітэктуры | |
Царква Сьвятога Міхала Арханёла
| |
 Царква Сьвятога Міхала Арханёла
| |
| Краіна | Беларусь |
| Вёска | Уселюб |
| Каардынаты | 53°43′10.50″ пн. ш. 23°47′37.84″ у. д. / 53.7195833° пн. ш. 23.7938444° у. д.Каардынаты: 53°43′10.50″ пн. ш. 23°47′37.84″ у. д. / 53.7195833° пн. ш. 23.7938444° у. д. |
| Канфэсія | праваслаўе і Беларускі экзархат |
| Эпархія | Наваградзкая япархія[d] |
Царква Сьвятога Міхала Арханёла на мапе Беларусі   Царква Сьвятога Міхала Арханёла | |
 Царква Сьвятога Міхала Арханёла на Вікісховішчы
| |
Царква Сьвятога Міхала Арханёла — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ва Ўселюбе. Знаходзіцца на заходняй ускраіне колішняга мястэчка, на Беліцкай вуліцы. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор архітэктуры барока, мастацкае аблічча якога пацярпела ў выніку надбудовы купалоў-цыбулінаў.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу].jpg)
.jpg)
Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Мураваную грэцка-каталіцкую (уніяцкую) царкву ва Ўселюбе збудавалі ў XVIII ст. на месцы драўлянай царквы 1630 году.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Ўселюб апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, царква працягвала дзеяць як уніяцкая. Аднак па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-Каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). У 1848 годзе царкву перабудавалі.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]За савецкім часам царква працягвала дзеяць.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Помнік архітэктуры барока. Гэта прастакутны ў пляне аб’ём з паўкруглай апсыдай, 2-схільны дах над якой пераходзіць у канічны, над якім на 8-гранным барабане ўзвышаецца купал-цыбуліна. Магутныя роўнічныя сьцены (таўшчыня 1,5 м) падзяляюцца прастакутнымі аконнымі праёмамі з глыбокімі адхіламі. Над трыкутным франтонам галоўнага фасаду стаіць драўляная званіца (васьмярык на чацьверыку) з купалам-цыбулінай.
Ва ўнутранай прасторы роўную столь падтрымліваюць 2 слупы, 3-гранны іканастас вылучае апсыду і бакавыя рызьніцы; пры ўваходзе месьціцца нартэкс з хорамі на 2-м ярусе. У інтэр’еры захоўваецца абраз 1761 году «Велікамучаніца Барбара».
Асобна перад царвой стаіць 2-ярусная чацьверыковая мураваная званіца-брама, завершаная шатром з купалам-цыбулінай. У яе афармленьні выкарыстоўваюцца кілепадобныя франтоны[1].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.